Sokak çocukları: Revizyonlar arasındaki fark

<!-- The question of how to define a street child has generated much discussion that is usefully summarized by Sarah Thomas de Benítez in, "The State of the World's Street Children: Violence."

<blockquote>‘Street children’ is increasingly recognized by sociologists and anthropologists to be a socially constructed category that in reality does not form a clearly defined, homogeneous population or phenomenon (Glauser, 1990; Ennew, 2000; Moura, 2002). ‘Street children’ covers children in such a wide variety of circumstances and characteristics that policy-makers and service providers find it difficult to describe and target them. Upon peeling away the ‘street children’ label, individual girls and boys of all ages are found living and working in public spaces, visible in the great majority of the world’s urban centres.<ref>

</ref></blockquote>

<blockquote>The definition of ‘street children’ is contested, but many practitioners and policymakers use UNICEF’s concept of boys and girls aged under 18 for whom ‘the street’ (including unoccupied dwellings and wasteland) has become home and/or their source of livelihood, and who are inadequately protected or supervised (Black, 1993).<ref>

</ref></blockquote> -->

=== İsimler ===

Türkçe'de yaygın olarak kullanulan ''Sokak çocuklaru'' terimi İngilizce (Street Children), Fransızca (les enfants des rues), İspanyolca (niños de la Calle), Portekizce (meninos da rua), Macarca (utcagyerekek), Rumence (copiii străzii) ve Almanca (Straßenkinder) gibi benzeşlerine sahiptir. İngilizcede ''Street kids'' teriminin pejoratif olduğu düşünülsede yaygın olarak tanımlamak için de kullanılır.<ref>

</ref> Diğer dillerde sokaklarda yaşayan ya da çalışan çocuklar için pekçok isim kullanıldığı bilinmektedir. Bunlardan bazıları:

 

<blockquote>[[Fransızca]]'da gamín (çocuk) ve Kolombiya'da "chinches" (tahtakurusu), Rio de Janeiro'da "pivetes" (küçük suçlular/marjinaller), Peru'da "pájaro frutero" (meyve kuşu) ve "pirañitas" (küçük piranhalar), Bolivya'da "polillas" (güveler), Honduras'ta "resistoleros" (tutkal koklayanlar; resistol büyük bir markadır), Napoli'de "scugnizzi"? (spinning tops), Rusya'da "беспризорники" (evsizler), Filipinlerde "Batang Lansangan" ya da "Pulubi", Vietnam'da "Bụi Đời" (hayatın tozu), Ruanda'da "saligoman" (kirli çocuklar), Kamerun'da "moustiques" (sivrisinekler) ve Kongo'da "balados" (avareler) olarak isimlendirilebilmektedirler.<ref name="children1">

</ref></blockquote>

 

Sokak Arabı terimi ilk olarak 19. yüzyılın ortalarında, OED'ye göre ise ilk kez 1848 yılında ortaya çıktı.<ref name=baltsun>[http://weblogs.baltimoresun.com/news/mcintyre/blog/2007/08/arabs_and_arabs.html "A-rabs and Arabs"], John McIntyre, ''[[Baltimore Sun]]''. "The Oxford English Dictionary locates this sense of “a homeless little wanderer, a child of the street” in a citation from 1848."</ref> [[Horatio Alger]]'ın kitabı book ''Tattered Tom ya da Bir Sokak Arabının Hikayesi'' (1871) en erken örneklerinden biridir; Neew York sokaklarında yaşayan evsiz bir kızın hikâyesi anlatılır. [[Charles Dickens]] 1855'de bu terimin erken kullanımlarından biri türetti ama "yırtık pırtık, perişan, eğitilmemiş bir Arap sokak çocuğu çirkindir" diyerek aşağılama hissiyle bahsediyordu.<ref>Charles Dickens. ''Household Words: Volume 10'', Bradbury & Evans, 1855. [http://books.google.com/books?id=DOQRAAAAYAAJ&pg=PA335&dq="street+arab" Page 335]</ref> 1890'da gazeteci Jacob Riis, makalesinde New York'daki sokak çocuklarını "Sokak Arabı" olarak tanımladı.<ref>

 

Victoria Devri'nde sokak çocukları ile Arap ilişkisi büyük bir olasılıkla Arap gezginlerin göçebe geleneğini yansıtır. Avrupalı olmayanların daha az uygarlaşmış kültürlerden gelen çocuklar olduğu gibi, dönem boyunca Avrupalı ve Amerikalı gezginlerin pek çok Arap ülkesinde sokak çocuğu görmesi ve günah keçisi bulmak için yabancı düşmanlığı eğilimi gibi sosyal problemler 19. yüzyıl kavramıdır.<ref name=baltsun/>

 

<blockquote>Sokak çocuklarının sayısının hesaplanması zorluklarla doludur. 1989'da UNICEF dünya çapında kentlerde büyüyen çocuk sayısının 100 milyon civarında olduğpunu tahmin etti. 14 yıl sonra UNICEF son tahminlere göre bu çocukların sayısının 100 milyon kadar olduğunu belirtti. Ve daha geçenlerde: "sokak çocuklarının sayısını tam olarak ölçmek mümkün değil ancak rakam neredeyse kesinlikle dünya çapında on milyonu geçmektedir. Büyük olasıkla sayılarda artış vardır.(UNICEF, 2005: 40-41) 100 milyon rakamı hala yaygın olarak gösterilmektedir ama aslında hiçbir kaynağı yoktur. (bknz. Ennew ve Milne, 1989; Hecht, 1998; Green, 1998) Benzer şekilde, sokak çocuklarının sayısının tüm dünyada mı büyüdüğü yoksa toplumlar içinde sokak çocularının farkındalığı mı büyüdü konusu tartışmalıdır.<ref>

</ref></blockquote>

 

 

* Hindistan: 11 milyon<ref name="children2">

</ref>

* Mısır 1,5 milyon<ref>

</ref>

* Pakistan 1,5 million

* ABD 750,000 - 1 million<ref>

</ref>

* Kenya 250,000 - 300,000<ref>

* Rusya 1 milyon

</ref>

* Filipinler 250,000<ref>

</ref>

* Kongo 250,000

* Fas 30,000<ref>

</ref>

* Brezilya 25,000<ref name="SESC">http://www.sescsp.org.br/sesc/revistas_sesc/pb/artigo.cfm?Edicao_Id=329&breadcrumb=1&Artigo_ID=5145&IDCategoria=5903&reftype=1</ref>

* Almanya 20,000<ref>

</ref>

* Honduras 20 000

* Jamaika 6,500<ref>

</ref><ref>

</ref>

* Uruguay 3000<ref>

</ref>

* İsviçre 1,000

=== Cinsiyet ===

Ülkeden ülkeye farklılık göstermesine rağmen, sokak çocuklarının %50'sinden fazlası erkektir.<ref name="children1"/><ref>

</ref>

 

 

<!-- <blockquote>Orphaned and abandoned children have been a source of misery from earliest times. They apparently accounted for most of the boy prostitutes in Augustan Rome and, a few centuries later, moved a church council of 442 in southern Gaul to declare: “Concerning abandoned children: there is general complaint that they are nowadays exposed more to dogs than to kindness.”<ref>Boswell John (1988). ''The Kindness of Strangers: The Abandonment of Children in Western Europe from Late Antiquity to the Renaissance''. New York. pp. 112, 172.</ref> In tsarist Russia, seventeenth-century sources described destitute youths roaming the streets, and the phenomenon survived every attempt at eradication thereafter. Long before the Russian Revolution, the term ''besprizornye'' had gained wide currency.<ref>'''For a brief survey of changes over the centuries in the tsarist government’s response to besprizornost’ and juvenile delinquency, see:''' <br />Krasnushkin et al.. ''Nishchenstvo i besprizornost’''. pp. 116–122. <br /><br />'''For a bibliography of works published prior to 1913 on besprizornost’ and juvenile delinquency, see:''' <br />Gernet M. N. (1912). ''Deti-prestupniki''. Moscow. prilozhenie 3. <br /><br />'''For more on homeless children and juvenile delinquency in prerevolutionary Russia, see:''' <br />Neuberger Joan (1985). ''Crime and Culture: Hooliganism in St. Petersburg, 1900–1914''. Ph.D. dissertation. Stanford University. <br />Ryndziunskii G. D.; T. M. Savinskaia (1932). ''Detskoe pravo. Pravovoe polozhenie detei v RSFSR''. 3d ed. Moscow-Leningrad. pp. 273–274. <br />Liublinskii. ''Bor’ba''. pp. 46–50. <br />Madison Bernice Q. (1968). ''Social Welfare in the Soviet Union''. Stanford. chap. 1. <br />Kalinina A. D. (1928). ''Desiat’ let raboty po bor’be s detskoi besprizornost’iu''. Moscow-Leningrad. pp. 18–21. <br />Ransel David L. (1988). ''Mothers of Misery: Child Abandonment in Russia''. Princeton.</ref><ref>

</ref></blockquote> -->

[[Lord Ashley]] 1848'de Londra'da ve çevresinde 30.000'den fazla "çıplak, pis, kanunsuz ve ıssız dolaşan çocuk" olarak tanımlar. <ref>Laura Del Col, West Virginia University, [http://www.usp.nus.edu.sg/victorian/history/workers1.html The Life of the Industrial Worker in Ninteenth-Century England]</ref>

 

HIV/AIDS çocukların yetim kalmasına neden olan başka bir neden olarak bu listeye eklenebilir.<ref>

</ref><ref>

</ref> -->

 

 

Sokak çocuklarının hakları, Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşmeyi onaylayan<ref>

</ref> neredeyse tüm dünya devletleri tarafından yok sayılır.<ref>The USA and Somalia are the only states that have not ratified the CRC. See HRW Report, "Promises Broken"</ref>

 

Governments are often embarrassed by street children and may blame parents or neighboring countries.<ref>

</ref><ref>

</ref>

Non-Governmental Organizations (NGOs) may also be blamed for ''encouraging'' children to live in the streets by making street life more bearable or attractive through the services they provide.<ref>

</ref>

 

When governments implement programs to deal with street children these generally involve placing the children in orphanages, juvenile homes or correctional institutes.<ref>

</ref><ref>

</ref> However, some children are in the streets because they have fled from such institutions<ref>

</ref><ref>

</ref><ref>

</ref><ref>

</ref> and some governments prefer to support or work in partnership with NGO programs.<ref>

</ref> Governments sometimes institute ''roundups'' when they remove all the children from city streets and deposit them elsewhere or incarcerate them.<ref>

</ref><ref>

</ref><ref>

</ref>

 

In the most extreme cases, governments may tacitly accept or participate in ''social cleansing'' operations that murder street children.<ref>

</ref><ref>

</ref><ref>

</ref>

 

** kuruluş ile çocukların daha yakın temas kurması için tasarlanmış sosyal yardım

* Bilinçlendirme - değişik koşullarına göre sokak çocuklarının tutumlarını değiştirme - kendilerini ezilen bir azınlık olarak görmeleri ve yardım alan pasiflerden ziyade protagonist olmaları.<ref>

</ref><ref>

</ref>

 

Pekçok kuruluş bu stratejilerden çoğunu kullanır ve çocuk "mezun" olmadan önce çok sayıda aşamadan geçecektir. İlkin bir sosyal yardım programıyla kız ya da erkek çocukla iletişime geçilecek sonra hala sokaklarda yaşıyor olsalar bile merkezlerde barınma programlarına dahil edileceklerdir. Daha sonra çocuk yarım günlük evlerde olmayı kabul edebilecek ve nihayetinde tamamiyle sokak yaşantılarından kırtularak bakım merkezlerinde kalabileceklerdir.<ref>

</ref><ref>

</ref>