Karanfil Devrimi: Revizyonlar arasındaki fark

Portekiz'de, 1930'lardan beri ''[[Estado Novo]]'' (Yeni Devlet) adlı otoriter rejimrejimin varlığını devam ettiriyordu.ettirdiği Portekiz, 1950'lerden itibaren sömürge topraklarında ciddi güçlüklerle karşılaştı. 1953'te, Hindistan kıyılarındaki Portekiz sömürgeleri olan [[Goa]], [[Daman]] ve [[Diu]]'nun statülerinin belirlenmesi için Hindistan'ın yaptığı görüşme talebi reddedildi. 17 Aralık 1961'de Hint birlikleri bu üç toprağı da Portekiz'in elinden aldılar. 1960'larda ise bu sefer [[Afrika]]'daki Portekiz sömürgeleri karıştı; 1961'de [[Angola]]'da başlayan karışıklıklar 1963'te [[Gine]]'ye, ertesi yıl da [[Mozambik]]'e yayıldı.

1970'lere girildiğinde Estado Novo rejimi Portekiz üzerindeki baskısını devam ettiriyordu. Ancak sömürgelerdeki durum giderek kötüleşiyordu. [[Gine-Bissau]]'da milliyetçiler, yavaş yavaş kendi iktidarlarını kurarak Portekiz birliklerine karşı etkili bir [[gerilla savaşı]]na başladılar. Angola'da ordu, kentleri elinde tutmakla beraber asiler, kırsal kesimi egemenlikleri altına alıyor ve [[Mozambik]]'te FRELIMO, ülkenin tüm kuzey kesimini denetliyordu. [[Birleşmiş Milletler Genel Kurulu]] tarafından daha önce ve Kasım 1972'de bir kez daha kınanan Portekiz'in, diplomatik yalnızlığı, Afrika'da izlediği siyaset nedeniyle daha da yoğunlaştı.

Katolik Kilisesi de hükümete karşı soğuk davranmaya başladı. Zorunlu askerlik hizmetinin 4 yıla çıkarılması<ref>http://www.bolsevik.org/1186.htm</ref> asker kaçaklarının sayılarınısayısını arttırdı. Gemlenen ve bastırılan muhalefetin aday göstermediği 28 Ekim 1973 seçimlerinde Marcelo Caetano'nun Ulusal Halk Eylemi (''Acção Nacional Popular-ANP''), bütün milletvekilliklerini kazandı. Sömürgelerde yürütülen savaşın getirdiği mali yük ise başka bir sorundu; küçük bir ülke olan Portekiz'de bütçe içinde savunma harcamalarına ayrılan payın giderek arttırılması, zaten düşük olan hayat standardını daha da düşürdü.<ref>www.baraka.cc/down/f15_sunus.doc</ref> Grevleri ve öğrenci hareketlerini, ordu içindeki çalkantılar izledi. Şubat 1974'te general [[António Spínola]]'nın, sömürge sorunlarına yalnız askeri değil, siyasal bir çözüm de bulunması gerektiğini ileri sürdüğü bir yapıtının yayımlanması, generalin görevden uzaklaştırılmasına yol açtı. Bu andan itibaren mevcut rejimin ancak bir askeri darbeyle sona erebileceğini düşünen ordu içindeki sömürge savaşlarına karşı olan pek çok sol görüşlü asker Silahlı Güçler Hareketi (''Movimento das Forças Armadas'', MFA) adlı gizli örgütü kurdu.

Şehir[[Lizbon]] teslim alınmadan önce 4 kişinin siyasi polis örgütü DGS'nin bizzat başkanı tarafından halkhalkın üzerine ateş açılarak öldürülmesine rağmen, pek çok askeri darbenin aksine darbeci güçler amaçlarına ulaşmak için zor kullanmaya mecbur kalmamışlardır. Darbe, düşük rütbeli subaylar ve sol görüşlü askerler tarafından yapıldığı için Yüzbaşılar“Yüzbaşılar HareketiHareketi” olarak adlandırıldı. Yüzbaşılar Hareketi olarak adlandırılan darbe ordunun siyasete bulaşmama efsanesinin geçersizliğini de ortaya koydu

Darbeden hemen sonra göreve başlayan Ulusal Kurtuluş Cuntası (''Junta de Salvação Nacional'') yurttaşlık haklarını ve demokratik hakları güçlendirilmekgüçlendirmek, temsili bir parlamentonun yeni bir anayasa hazırlaması için tüm yurttaşlara tanınan tek dereceli oy hakkıyla özgür seçimler düzenlemek ve sömürgeleri yeniden barışa kavuşturmak görevini üzerine aldı. Eski rejim döneminin tek yasal siyasi partisi olan Ulusal Halk Eylem PartisiilePartisi ile siyasi polis teşkilatı (Direcção-Geral de Segurança-DGS) dağıtıldı, siyasal tutuklular serbest bırakıldı ve sansür kaldırıldı.