|
[[Dosya:Uçak motoru bujisi.png|thumb|right|220px|Uçak motoru bujisinin açıklamalı görüntüsü]]
Buji Tam Bir Asır Önce İcat Edilmişti
'''Buji''', [[İçten yanmalı motor]]larda yakıt-hava karışımını ateşleyen makina parçasıdır. Bujiler yüksek gerilimli elektriği iki [[elektrot]] arasından atlatarak kıvılcım oluştururlar. Silindir içinde basınç altında yanma noktasına yaklaşmış yakıt bu kıvılcım sayesinde ateşlenir. motorun "[[yanma zamanı]]" böylece gerçekleşmiş olur. Bujiler birçok çeşitte ve değişik tip motorlarda kullanılmak üzere farklı boyut ve özelliklerde üretilir. Genellikle 4 bölümden oluşurlar.
Benzinli bir motorun düzenli olarak çalışması için üç şeye ihtiyaç vardır; hava, yakıt ve buji... Tiroidin hava ve yakıt ayakları hakkında çok şey konuşmaya gerek yok. Neticede fazlasıyla doğallar... Fakat son ayak buji tabir yerindeyse 'olmazsa olmaz' konumunda...
Bundan tam 100 yıl önce Robert Bosch'un patent başvurusuyla başladı hikaye... Yüksek gerilimi manyeto tutuşturma sistemi ile birleştirilerek dizayn edilen buji, Carl Benz'in ateşleme sistemindeki en büyük engel olarak tanımladığı parçanın yerini tamamladı.
Düşük hızlı, alçak kompresyonlu benzin motorlarında kullanılan ilk versiyon buji sadece 1000 km'lik ömre sahipti. Aradan geçen zaman ve üretim teknolojilerindeki gelişmeler ışığında buji de kendini yeniledi. Günümüzün modern bakır-nikel bujileri tam 25.000 km'lik ömre sahip. Bujilerin kullanım süresinin uzatılmasına rağmen parçanın temel fonksiyonu 1900'lü yılların başından beri değişmedi. Değişen tek şey emisyon ve servis hayatındaki gereksinimler oldu.
Motor sistemi bileşeninin anahtarı olan bujinin görevleri zamanla genişledi. Yakıt ekonomisinde, temizlikte, etkili tutuşmada, motor ve katalitik konvektörlerin güvenilir bir şekilde çalışmasında önemli rol oynamaya başladı. Tipik bir bujinin saniyede 100 kez veya kullanım ömrü süresince 20 milyon kez kıvılcım yarattığı düşünülürse asli görevinin de zorluk derecesi ortaya çıkıyor.
1974 yılıysa buji teknolojileri konusunda bir devrim yılı olarak kabul edilebilir. O zamana kadar bujinin dizaynı ve boyutu, doğru zamanda, yeterli sıcaklıkta ve tutuşma rezerv talebine karşılık verebilecek şekilde yapılmıştı. Nikel-krom en çok kullanılan materyaldi. 1974'den sonra otomobillerin emisyon oranlarını azaltmak için getirilen yeni kanunlarla buji de ciddi bir değişime girdi. Bu kanunlar, kurşunsuz benzin kullanımını ve bujinin sık aralıklarda değişimini gerektiriyordu. Ayrıca artık küçük hacimli motorlar diğerlerine oranla daha fazla talep görüyordu.Bu noktada buji dizaynını iki faktör etkiler. Birincisi kurşunsuz benzin daha yüksek yanma sıcaklığına sahip olduğu için sıcaklık aralığının genişletilmesi ve temizleme sıcaklığının düşük yüklerde erişilebilmesi sağlandı. Böylelikle yüksek yüklerde fazla ısının önüne geçilmesi engellendi. İkincisiyse, bujinin katalitik konvektöre zarar vermesini engellemek amacıyla düzenlenmesiydi.
Sonuç olarak, gelişmiş korozyon ve erozyon dayanıklılığı sunan ve ısıyı transfer edebilme kapasitesi sağlayan yeni materyaller dizayna entegre edildi. Bu materyallerin birisi, bujinin çekirdeği için kullanılan ve nikel kromla kaplanan bakır oldu.Gelecekteki bujilerin, tutuşma ve benzin enjeksiyon sistemlerindeki değişiklikleri, motor boyutundaki küçülmeleri, emisyon oranlarını ve yakıt ekonomisini destekler şekilde gibi tasarlanacağı tahmin ediliyor.
#Elektrik bağlantı ucu
#Porselen [[yalıtıcı]] ([[izolatör]])
| 