|
<small>Kur'an-ı Kerîm, Tevbe Suresi, 100. Ayet ([[Diyanet]] Meali)</small>
Müfessirlerin ortak görüşlerine göre, bu "''İslam'ı ilk önce kabul eden muhâcirler''" ( المهاجرون الأولون ''Muhacirunmuhacirun el-evvelun'') olarak, Peygamber Muhammed ile birlikte Mekke'den Medine'ye hicret edip 627 yılına kadarki tebliğ çalışmalarına katılanları sayarken, bazıları [[kıble]] yönünün [[Kudüs]]'ten Mekke'ye değiştirildiği 624 yılının Ocak ayınaayından kadar henüzönce Müslüman olmuş olanlarolanları saymaktadır. <ref> Muranyi (1973), s. 40-41 </ref>
Ibn Hacer el-Askalani, İbn Abdulberr v.d.ve tarihçilerindiğer bazı tarihçiler, eserlerinde yer alan [[sahabe]] [[Menkıbe|menkıbelerinde]], Mekke'nin ilk MüslümanlarıMüslümanlarını, [[putperest]] Mekkelilerin [[sosyal baskı|sosyal baskısından]] kaçarak Erkam ibn Ebu el-Erkam'ın evine sığınanlar olduğuolarak ortaya konularaktanımlayıp, onlar için bir Kur'an terimi olan ''es-sabikun'' ''السابقون '' olarakterimini tanımlanmaktadırkullanmaktadır.<ref> Paret, ''a.a.O.'' Muranyi (1973), s. 32-40 </ref> Sahip oldukları düşük sosyal konumlarından dolayı, 'Sınıfların Kitabı" yazarı Muhammed İbn Sa'd (? - 845) onlara ''mustazaf'' مستضعفون ''demiştir. <ref> Watt (1953), S. 88 und 96 </ref>
Muhacirun'u Medine'de karşılayan Ensar ile Muhacir arasında genelde eşitlik ilkesi uygulandıysa da, Muhaciryurdunu terk edenler olarak daha az varlıklı olduklarından olsa gerek, [[Beni Nadir]] ve [[Beni Kuraiza]] kabilelerinin yenilgiye uğratılmasından sonra elde edilen ganimetler sadece "fakir Muhacirun" arasında paylaştırılmıştıpaylaştırılmıştır (bkz. [[Haşr]] suresi, 8. ayet)<ref> Marco Schöller (2000), s. 34-35 </ref>
Die Verteilung derİkinci [[Dotationhalife]]en unter dem zweiten Kalifen [[Umar ibn al-ChattabÖmer]] erfolgtealtında „nachise, demhibeler Vorrang"kişinin imsoyu Islamyerine, undİslam'daki nichtöncelik nachsırasına dergöre" edlen Abkunft“paylaştırılırdı", d.yani Muhammed'in h.nachsağlığında demne frühenkadar odererken späterenbir Bekenntniszamanda zumİslam'ı Islamkabul zurettiğine Zeitbağlı Mohammedsolarak.<ref> Puin (1970), S. 94ff und 105-106 </ref>
EineMuhacirun'un weiterediğer Gruppebir von Auswanderern stellen diejenigen Muslime dargrubunu, die aus MekkaMekke'den nachönce [[AbessinienHabeşistan]]'a ausgewandertsığınan sindve undancak sichdaha erstsonra späterMedine'deki derMüslüman muslimischentopluma Gemeinschaftkatılanlar inteşkil Medina angeschlossen habenetmektedir..<ref> Watt (1953), S. 101ff; Muranyi (1973), Ss. 42-43 </ref>
Medine'ye hicret, Peygamber Muhammed'in sosyal düzeni kurması için gerekliydi. Bu bağlamda Hicret toplumsal ve siyasi bir gereklilik teşkil etmekteydi. Konunun önemi ile ilgili Kuran'da, Al-i Imran suresinde (195. ayet) şöyle denmektedir:
Auch die Mitglieder der arabischen Stämme, die sich Mohammed in Medina angeschlossen und somit die „Huldigung (zum Zwecke) der Auswanderung“ {{arF|بيعة الهجرة|d=baiʿatu ʾl-hiǧra }} vollzogen haben, verstand man schon zur Zeit Mohammeds als Auswanderer - im Gegensatz zu denjenigen Mitgliedern arabischer Stämme, die lediglich die „nomadische, beduinische Huldigung“ {{arF|البيعة العربية|d=al-baiʿatu ʾl-ʿarabiya}} geleistet haben.<ref> Watt in: ''The Encyclopaedia of Islam'', ''a.a.O'' </ref> Sie hatten keinen Anspruch darauf, Auswanderer genannt zu werden und kommen in den Schriften der [[Islamische Geschichtsschreibung|islamischen Geschichtsschreibung]] in diesem Sinne auch nicht vor. Der Bruch mit Medina nach geleisteter „Huldigung (zum Zwecke) der Auswanderung“ galt allerdings als „Abfall [[Ridda|(Irtidad)]] von der Auswanderung“. Die „beduinische Huldigung“ dagegen war mit einer Übersiedlung nach Medina nicht verbunden.<ref>M. J. Kister: ''Land Property and Jihād.'' In: Journal of the Economic and Social History of the Orient (JESHO), 34 (1992), S. 279-280 </ref>
Die Auswanderung nach Medina diente zur sozialen Festigung der Position Mohammeds und galt somit als eine gesellschaftspolitisch notwendige Maßnahme, die auch in Form der Offenbarung im Koran zum Ausdruck kommt. In Sure 3, Vers 195 heißt es:
:::Darum werde ich denen, die um meinetwillen ausgewandert und aus ihren Häusern vertrieben worden sind und Ungemach erlitten haben, und die gekämpft haben und (dabei) getötet worden sind, ihre schlechten Taten tilgen…
| 