İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi: Revizyonlar arasındaki fark

 

[[İstanbul Gazeteciler Cemiyeti]], [[1947]] yılında İstanbul Üniversitesi Senatosu'na başvurarak, gazetecilik eğitimi veren bir yüksek öğrenim kurumunun faaliyete geçmesini istemiştir. Amaç, ülkenin yaşamında önemli payı olan gazetecilerin bilimsel temellere dayalı, çağdaş bir eğitim ortamından geçerek yetişmeleridir. Bu düşünceden hareketle Gazetecilik Enstitüsünün kuruluşuna öncülük eden Gazeteciler Cemiyeti Kurucu Başkanı [[Sedat Simavi]], bir mektup hazırlamış ve bunu İstanbul Üniversitesi Rektörü Ord. Prof. Dr. [[Sıddık Sami Onar]]'a sunmuştur.

 

Konuyu görüşen Üniversite Senatosu, [[Hukuk]], [[İktisat]] ve [[Edebiyat]] Fakültelerinin görüşlerine başvurmuştur. Bu fakültelerce kurulan özel komisyonların raporları incelendikten sonra, 1950 yılında İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne bağlı olarak "Gazetecilik Enstitüsü" kurulmuştur. Gazetecilik Enstitüsü'nün yönetmeliği Milli Eğitim Bakanlığı'nca 20 Haziran 1950 tarihinde onaylanmış ve [[29 Kasım]] [[1950]]'de Türkiye'de ilk kez gazetecilik yüksek eğitim ve öğretimine başlanmıştır. 1950-1951 ders yılında ilk öğrencilerini kabul eden ve 2 yıl süreli olarak eğitim veren Enstitü'nün müdürlüğüne Ord. Prof. Dr. [[Şükrü Baban]] getirilmiştir.1980 yılından itibaren Yüksekokul statüsüne kavuşmuş, 1980-1982 tarihleri arasında İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Yüksekokulu adını almıştır, 11 Temmuz 1992 tarih ve 21.281 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 3837 sayılı kanun ile "İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi" adını aldı. 1992-1993 öğretim yılında, İletişim Fakültesi'nin ilk dekanlığına yüksek okul müdürü Prof. Dr. Tayfun Akgüner atandı. Bugün, Gazetecilik, Halkla İlişkiler ve Tanıtım ile Radyo Televizyon Sinema dallarında lisans, yüksek lisans ve doktora eğitimine devam etmektedir. ÖSS'de en yüksek puanla öğrenci alan fakülteler arasında ilk üç arasında yer almaktadır.