Daha mektepte çocukken bizi yıldırdı hayat, Oysa hiç korku nedir bilmeyecektik heyhat. Neslim ürkekmiş evet yoktu ki ürkütmeyeni, Yürü oğlum diyerek teşci edecek yerde beni, Diktiler karşıma bir kapkara müstakbel ki Öyle korkunç olamaz hortlasa devler belki. Bana dünyaya çıkacakken batacaksın dediler, Çıkmadan batmayı öğrendik ne kadar saçma hüner. Ye’ si ezber bilirim azmi yüzünden tanımam. Doğduk, yaşamak yok size dediler beşikten, Dünyayı mezarlık bilerek indik eşikten. Yesi tekfir eden imanıma olsun ki yemin, Bize telkini ümüt etmediler yoksa bu din, Yine dünyaya yaymıştı yeşil gölgesini Yine hakkın sesi boğmuştu delalın sesini. Bir ışık gösteren olsaydı tek bir ışık, Biz zulmetleri bin parça edip çıkmıştık.
