Richard Brautigan: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
kDeğişiklik özeti yok |
k Kaynak eklendi |
||
9. satır:
| doğum_tarihi = {{Doğum tarihi|1935|1|30}}
| doğum_yeri = [[Tacoma]], [[Washington (eyalet)|Washington]], [[Amerika Birleşik Devletleri|ABD]]
| ölüm_tarihi = {{Ölüm tarihi ve yaşı|1984|9|
| ölüm_yeri = [[Bolinas]], [[Kaliforniya]], [[Amerika Birleşik Devletleri|ABD]]
| yaşadığı_yer =
28. satır:
| dipnot =
}}
'''Richard Gary Brautigan''' (d. 30 Ocak 1935 - ö.
[[Tacoma]], [[Washington (eyalet)|Washington]]’da doğdu. Zor bir çocukluk geçiren Brautigan, bundan pek bahsetmezdi. Söylentiye göre, babasının kim olduğunu bilmiyordu. Babası ise, Brautigan’ın ölüm haberi duyulana kadar onun babası olduğunun farkında değildi. Başka bir söylentiye göre, Brautigan 20’li yaşlarında, bir polis karakolunun penceresine taş attığı için Oregon Eyalet Hastanesi’ne gönderildi. Burada kendisine paranoyak-şizofren teşhisi kondu ve şok terapisi uygulandı.
34. satır:
1955’te [[San Francisco]]'ya taşındı ve burada “beat” hareketinin bir parçası oldu.
8 Haziran 1957’de Reno, Nevada’da Virginia Dionne Adler ile evlendi. Bilinen ilk şiiri “The Second Kingdom” 1956’da yayımlandı. Bunu 1959’da, 24 şiirden oluşan ilk kitabı “Lay The Marble Tea” izledi.
1960’ların sonuna doğru Brautigan’ın işleri popülerlik kazanmaya başladı. En bilinen eserlerinden “Trout Fishing in America” ([[Amerika’da Alabalık Avı]]/6.45/Çev: Zekeriya S. Şen), “Willard and his Bowling Trophies” ([[Willard ve Onun Bowling Kupaları]]/6.45/Çev: Zekeriya S. Şen), “Sombrero Fallout” ([[Sombrero: Bir Japon Romanı]]/6.45/Çev: Zekeriya S. Şen)ve “In Watermelon Sugar” ([[Karpuz Şekerinde]]/YKY) bu dönemde yayımlandı. Brautigan, 1972’de Yellowstone National Park’ın kuzeyindeki Pine Creek (Montana)’e taşındı ve iddiaya göre 8 yıl boyunca dinleti ve röportaj isteklerini geri çevirdi. 1961 yılında karısı ve çocuğuyla birlikte ikinci elden satın aldığı bir [[Plymouth]]'ın arkasına taktığı karavanla, [[Idaho]] nehirlerinin kıyılarında kurduğu kamplarda yazmaya başladı. Doğaya duyduğu derin saygı ve doğanın bağrında münzevi hayatı seçişi, onu Amerikan [[pastoral]] geleneğine bağlayacaktı. 60'larda yazdığı ve dönemin ruh halini yansıtan romanlarıyla karşı kültürün en popüler yazarlarından biri oldu. [[Beat Kuşağı]]'
1979 Aralık’ında, [[The Modern Language Association]]’ın [[San Francisco]]’daki bir toplantısında; [[Gary Snyder]], [[Philip Whalen]], [[Robert Bly]] ve [[Lucien Stryk]] ile birlikte “Zen ve Çağdaş Şiir” konulu bir panele katıldı. Son kitabı “So the Wind Won’t Blow It All Away” ([[Yani Rüzgâr Her Şeyi Alıp Götürmeyecek]]/6.45)’i 1982’de yayımladı.
70'lerin sonlarında büyük ölçüde okur kaybına uğramış ve ruhsal bir bunalımla birlikte alkol dozunu artırmaya başlamıştı. O dönemde sadece [[Japonya]]'da popülerliğini koruyordu ve sözü geçen yılların büyük bölümünü Tokyo'da ve Montana'daki çiftliğinde geçirecekti.
1984 yılında küçük bir balıkçı köyü olan Bolinas'a yerleşti. Evine kapandı, uyuyamıyor ve sınırsızca içiyordu. Duyarlılığı bu hayatı kaldıramayacak kadar keskinleşmişti. Bir magnum ile intihar etmesinden günler sonra cesedi, 25 Ekim 1984 tarihinde bir arkadaşı ve özel dedektif olan Robert Yench tarafından bulundu. Ceset oturma odasının zemininde, Pasifik Okyanusu'na bakan büyük bir pencerenin önünde bulundu. Cesedin çürümesi nedeniyle Brautigan'ın bir aydan fazla bir süre önce 16 Eylül 1984'te yaşamına son verdiği tahmin ediliyor.<ref>{{Kitap kaynağı|başlık=Jubilee Hitchhiker: The Life and Times of Richard Brautigan|tarih=2012|çalışma=[[William Hjortsberg]]|yayıncı=Counterpoint|isbn=978-1-58243-790-3}}</ref>
== Dış bağlantılar ==
| |||