Özgür Fransa: Revizyonlar arasındaki fark

27 Mayıs'tan 4 Haziran'a kadar, 200.000'den fazla [[Britanya Sefer Kuvveti|İngiliz Seferi Kuvvetleri]] üyesi ve 140.000 Fransız askeri Dunkirk'ten tahliye edildi. Her iki taraf da bunu savaşın sonu olarak görmedi; Fransız tahliyeleri hızla Fransa'ya geri döndü ve birçoğu Haziran savaşlarında savaştı. Dunkirk'ten tahliye edildikten sonra Alan Brooke, BEF'i ve Britanya'da kalan tek zırhlı birim olan [[1. Kanada Piyade Tümeni|1. Kanada Tümeni'ni]] reforme etmek için 2 Haziran'da [[Cherbourg-en-Cotentin|Cherbourg'a]] indi. Genelde sanılanın aksine, Haziran ayında Fransızların morali Mayıs ayına göre daha yüksekti ve güneyden [[İtalya Krallığı|Faşist İtalya'nın]] bir saldırısını kolaylıkla püskürttüler. Somme boyunca yeniden bir savunma hattı oluşturuldu, ancak zırhın çoğu Kuzey Fransa'da kayboldu; aynı zamanda uçak kıtlığı nedeniyle de sakat kaldılar, büyük çoğunluğu hava muharebesinden ziyade havaalanlarının aşılmasından dolayı meydana geldi.

 

 

Yeni Fransız komutan [[Maxime Weygand]] 73 yaşındaydı ve Dunkirk'i bir müttefik olarak İngiltere'nin güvenilmezliğinin bir başka örneği olarak gören bir İngiliz düşmanı olan Pétain gibi; De Gaulle daha sonra, Almanlar 8 Haziran'da saldırılarını yenileyip derhal bir Ateşkes talep ettiğinde 'ümidini kaybettiğini' anlattı. De Gaulle, direnişin devam etmesinden yana olan küçük bir hükümet bakanları grubundan biriydi ve Reynaud, Fransa ile İngiltere arasında önerilen birliği müzakere etmesi için onu Londra'ya gönderdi. Bu plan çökünce 16 Haziran'da istifa etti ve Pétain Konsey Başkanı oldu. De Gaulle 17'sinde [[Bordeaux]]'ya uçtu, ancak aynı gün Londra'ya döndü ve Pétain'in [[Mihver Devletler]]le zaten bir ateşkes anlaşmasına vardığını fark etti.