K: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Sinus46 (mesaj | katkılar)
Bir isimlendirmenin objektif olarak yanlış olduğunu söylemek mümkün değildir, sadece gayriresmî olduğunu söylemek mümkündür.
LostMyMind (mesaj | katkılar)
k dz
1. satır:
{{Diğer anlamı|K (anlam ayrımı)}}
{{Harf|K|k|alfabe=Latin}}
'''K-k''', [[Türk Alfabesi|Türk alfabesininalfabesi]]nin 14. harfidir. [[Türkçe]]de bu harfin işaret ettiği ses ''ke'' denilerek isimlendirilir. Sıklıkla, harfin işaret ettiği ses ''ka'' denilerek isimlendirilir, ancak TDK'ye göre bu isimlendirme yanlıştır. Bu durumda sesin ince ve kalın şekilleri vardır. [[Fonetik]] bakımdan kalın seslilerle birlikte art damak, ince seslilerle birlikte ön damaktan çıkarılan süreksiz ve sert bir sessiz harf olduğundan sesli-sessiz uyumunu gerektirir. Türkçe kelimelerde bu [[Türk alfabesindeki harflerin kullanım sıklıkları|harfin kullanım sıklığı]] % 4,71'dir. [[Arap alfabesi]]ne dayalı [[Göktürk alfabesi|Göktürk]], [[Uygur alfabesi|Uygur]] ve [[Osmanlı alfabesi|Osmanlı alfabelerinde]] iki ayrı harf ve ses olarak ''kaf'' ve ''kef'' yerine bugünkü Türkçede ''k'' kullanılmaktadır.
 
''k'' ince ve kalın şekliyle sekizinci yüzyıldan bu yana, Eski Türkçeden beri bütün Türk lehçelerinde kullanılmış bir sestir. Türkçe kelimelerin başında, ortasında ve sonunda bulunur. Birçok kelimede yüzyıllar boyunca hiç değişmeden gelmiştir. Ancak Anadolu ve Azeri lehçelerinde bazı kelimelerde yumuşayarak ''g''ye dönüşmüştür. Kök-gök, köl-göl, köz-göz, kemi-gemi, küve-güve gibi. Aynı ağızda Bu sesin ''h'' ya dönüştüğü de görülür. Kanı-hani, uyku-uyhu, yuku-yuhu, ayak-ayah, keklik-kehlih gibi. Gerçekte Eski Türkçe diye adlandırılan 8-11. yüzyıl Türkçesinde, kelimelerin başında ''ga'' ve ''ge'' sesleri yoktur. Bunlar daha sonra ''ka'' ve ''ke'' seslerinin ''ga'' ve ''ge'''ye dönüşmesi sebebi ile ortaya çıkmıştır.
"https://tr.wikipedia.org/wiki/K" sayfasından alınmıştır