İlerlemecilik: Revizyonlar arasındaki fark

İlerlemecilik çeşitli siyasi hareketleri etkilemiştir. Sosyal liberalizm, İngiliz liberal filozof John Stuart Mill'in insanları "ilerici varlıklar" olarak görmesinden etkilenmiştir. <ref>Alan Ryan. ''The Making of Modern Liberalism''. p. 25.</ref>İngiltere Başbakanı Benjamin Disraeli, tek uluslu Toryizm altında ilerici muhafazakarlığı geliştirmiştir. <ref>Patrick Dunleavy, Paul Joseph Kelly, Michael Moran. ''British Political Science: Fifty Years of Political Studies''. Oxford, England, UK; Malden, Massachusetts: Wiley-Blackwell, 2000. pp. 107–08.</ref><ref>Robert Blake. Disraeli. Second Edition. London, England, UK: Eyre & Spottiswoode (Publishers) Ltd, 1967. p. 524.</ref>

Fransa'da sosyal devrim ile sosyal muhafazakar laissez-faire merkez sağ arasındaki boşluk, sosyal ilerlemenin ruhbanlık karşıtlığı, hümanizm ve cumhuriyetçiliği gerektirdiğini düşünen radikalizmin ortaya çıkmasıyla doldu. Özellikle ruhbanlık karşıtlığı, 20. yüzyılın ortalarına kadar Fransızca ve Romanca konuşulan birçok ülkede merkez sol üzerinde baskın etkiydi. İmparatorluk Almanya'sında Şansölye Otto von Bismarck, işçileri zamanın sosyalist hareketinden uzaklaştırmak ve Sanayi Devrimi'ni sürdürmeye yardımcı olmak için insancıl yollar olarak ataerkil muhafazakar motivasyonlardan yola çıkarak çeşitli ilerici sosyal refah önlemlerini yürürlüğe koydu. <ref>Union Contributions to Labor Welfare Policy and Practice: Past, Present, and Future. Routledge, 16, 2013. p. 172.</ref>

1891'de, Papa Leo XIII tarafından yayınlanan Roma Katolik Kilisesi ansiklopedisi Rerum novarum, emeğin sömürülmesini kınadı ve mülkiyet hakkını korurken ve sosyalizmi eleştirirken, işçi sendikalarına ve sosyal adaletin çıkarları doğrultusunda işletmelerin hükümet tarafından düzenlenmesine destek çağrısında bulundu. Kuzey Amerika'da, ekonomik sömürü ve yoksulluğa meydan okumaya odaklanan ve 1890'ların ortalarında Amerika Birleşik Devletleri'ndeki birçok Protestan ilahiyat fakültesinde yaygın olan Sosyal İncil adı verilen Protestan ilerici bir bakış açısı ortaya çıktı. <ref>Charles Howard Hopkins, ''The Rise of the Social Gospel in American Protestantism, 1865–1915'' (1940).</ref>

Amerika Birleşik Devletleri'nde ilerlemecilik, Anayasacılığın politik felsefesine karşı entelektüel bir isyan olarak başladı.<ref>{{Cite book|url=https://plato.stanford.edu/archives/spr2018/entries/constitutionalism/|title=The Stanford Encyclopedia of Philosophy|first=Wil|last=Waluchow|editor-first=Edward N.|editor-last=Zalta|date=17 August 2018|publisher=Metaphysics Research Lab, Stanford University|via=Stanford Encyclopedia of Philosophy}}</ref> 1890'larda bir toplumsal hareket olarak başlayan şey, İlerici dönem olarak adlandırılan popüler bir siyasi harekete dönüştü; 1912 ABD başkanlık seçimlerinde, üç ABD başkan adayının tümü ilerici olduklarını savladı. İlerlemecilik terimi, her zaman birleşmiş olmayan bir dizi farklı siyasi baskı grubunu temsil ederken, ilericiler, sınıf savaşı, açgözlülük, yoksulluk, ırkçılık ve şiddet gibi toplumun karşılaştığı sorunların iyi eğitim, güvenli bir ortam ve verimli bir iş yeri yoluyla çözülebileceğine inanarak sosyal Darwinizm'i reddettiler.İlericiler esas olarak şehirlerde yaşadılar, kolej eğitimi aldılar ve hükümetin değişim için bir araç olabileceğine inanıyorlardı. <ref>[http://www.gwu.edu/~erpapers/teachinger/glossary/progressive-era.cfm "The Progressive Era (1890–1920)"]. The Eleanor Roosevelt Papers Project. {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20200120210506/https://www2.gwu.edu/~erpapers/teachinger/glossary/progressive-era.cfm|date=20 January 2020}}. Retrieved 31 September 2014.</ref>Cumhuriyetçi Parti'nin ve daha sonra İlerici Parti'nin Başkanı Theodore Roosevelt, "akıllı ilerlemecilik ve bilge muhafazakarlığın her zaman el ele gittiğine inandığını" açıkladı. <ref>Jonathan Lurie. William Howard Taft: The Travails of a Progressive Conservative. New York, New York: Cambridge University Press, 2012. p. 196.</ref>

Başkan Woodrow Wilson aynı zamanda Demokrat Parti içindeki Amerikan ilerici hareketinin bir üyesiydi. İlerici duruşlar zamanla evrildi.Emperyalizm, 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında, özellikle bazı ilericilerin Amerikan emperyalizmini desteklerken diğerlerinin karşı çıktığı ABD'de, ilerlemecilik içinde tartışmalı bir konuydu. <ref name="nugent">{{cite book|title=Progressivism: A Very Short Introduction|publisher=Oxford University Press|author=Nugent, Walter|year=2010|isbn=9780195311068|pages=33}}</ref> Birinci Dünya Savaşı'na yanıt olarak, Başkan Woodrow Wilson'ın On Dört Noktası, ulusal kendi kaderini tayin etme kavramını oluşturdu ve emperyalist rekabeti ve sömürge adaletsizliklerini eleştirdi. Bu görüşler, dünyanın emperyal yönetime direnen bölgelerindeki anti-emperyalistler tarafından desteklendi. <ref>Reconsidering Woodrow Wilson: Progressivism, Internationalism, War, and Peace. p. 309.</ref>

Ekonomik Keynesçiliğin kabul edildiği dönemde (1930'lar – 1970'ler), birçok ulusta ekonomiye devlet müdahalesinin büyük bir rolü olduğu yaygın olarak kabul edildi. 1970'lerde ve 1980'lerde neoliberalizmin yükselişi ve devlet müdahaleci politikalara yönelik meydan okumalara, merkez sol ilerici hareketler, piyasa ekonomisi için önemli bir rolü vurgulayan Üçüncü Yolu benimseyerek karşılık verdi. <ref>Jane Lewis, Rebecca Surender. ''Welfare State Change: Towards a Third Way?''. [[Oxford University Press]], 2004. pp. 3–4, 16.</ref> Sosyal demokrat hareketin Üçüncü Yolu aşması için çağrıda bulunan sosyal demokratlar olmuştur. <ref>After the Third Way: The Future of Social Democracy in Europe. I. B. Taurus, 2012. p. 47.</ref> İngiliz Muhafazakar Partisi'ndeki önde gelen ilerici muhafazakar unsurlar neoliberalizmi eleştirdi. <ref>Hugh Bochel. The Conservative Party and Social Policy. The Policy Press, 2011. p. 108.</ref>

21. yüzyılda ilericiler, kurumsal ırkçılık gibi sistematik ayrımcılığın yanı sıra ekonomik eşitsizliğin zararlı etkilerini azaltan veya iyileştiren kamu politikasını desteklemeye; çevreye duyarlı politikaların yanı sıra sosyal güvenlik ağlarını ve işçi haklarını savunmak ve tekellerin veya şirketlerin demokratik süreç üzerindeki etkisinin çevreye ve topluma verdiği olumsuz dışsallıklara karşı çıkmaya devam ediyor. Birleştirici tema, mevcut kurumların veya iş yapma biçimlerinin olumsuz etkilerine dikkat çekmek ve sosyal ilerlemeyi, yani demokrasinin genişlemesi, ekonomik formda artan eşitlikçilik, sosyal eşitliğin yanı sıra nüfusun refahının artması gibi çeşitli standartlardan herhangi biri tarafından tanımlanan olumlu değişimi savunmaktır. Sosyal demokrasinin savunucuları kendilerini ilerici davayı destekleyen kişiler olarak tanımladılar. <ref>Henning Meyer, Jonathan Rutherford. The Future of European Social Democracy: Building the Good Society. Palgrave Macmillan, 2012. p. 108.</ref>