'''Kalmar Birliği''' ([[Danca]], [[Norveççe]] ve [[İsveççe]]: ''Kalmarunionen''), 14.-16. yüzyıllar arası üç [[İskandinav]] ülkesinin ([[Danimarka]], [[Norveç]] ve [[İsveç]]) bir tahtın egemenliği altında bir araya gelmesi sonucu oluşan birliğe verilen addır.<ref>Harald Gustafsson, "A State That Failed?" ''Scandinavian Journal of History ''(2006) 32#3 pp. 205–220</ref> Bazı Avrupalı tarihçiler tarafından '''İskandinav Güçleri''' olarak da adlandırılır. Birlik üç kurucu ülke dışında bu ülkelere bağlı olan [[Finlandiya]], [[Grönland]], [[İzlanda]] ve diğer bağlı toprakları da kapsamaktaydı. 15. yüzyılın ilk çeyreği boyunca Avrupa'nın güçlü siyasi oluşumlarından biriydi. Finlandiya, '''Kalmar Birliği''''nin bir parçası olmasına karşın birliğe katıldığı sırada İsveç toprağı olması ve [[Cermenler|Cermen]] kökenlere sahip olmamasından dolayı, Birlik içinde de fazla bir öneme sahip değildi.
