nanoparçacıkNanoparçacık sentezi için en yaygın yöntemler, ıslak kimya kategorisine veya bir çözelti içinde parçacıkların çekirdeklenmesine girer. Bu çekirdeklenme, bir gümüş iyon kompleksi, genellikle AgNO3 veya AgClO4, bir indirgeyici ajan varlığında kolloidal Ag'ye indirgendiğinde meydana gelir. Konsantrasyon yeterince arttığında, çözünmüş metalik gümüş iyonları kararlı bir yüzey oluşturmak için birbirine bağlanır. Küme küçük olduğunda yüzey enerji açısından elverişsizdir, çünkü çözünmüş parçacıkların konsantrasyonunu azaltarak kazanılan enerji, yeni bir yüzey oluştururken kaybedilen enerji kadar yüksek değildir.<ref>{{Akademik dergi kaynağı|url=https://pubs.rsc.org/en/content/articlelanding/2015/ce/c5ce01014d|başlık=Fundamental growth principles of colloidal metal nanoparticles – a new perspective|tarih=2015-09-01|sayı=36|dil=en|sayfalar=6809–6830|çalışma=CrystEngComm|cilt=17|ad=Jörg|soyadı=Polte|issn=1466-8033|doi=10.1039/C5CE01014D}}</ref> Küme, kritik yarıçap olarak bilinen belirli bir boyuta ulaştığında, enerjisel olarak uygun hale gelir ve böylece büyümeye devam edecek kadar kararlı halde olur.Bu çekirdek daha sonra sistemde kalır ve çözelti boyunca daha fazla gümüş atomu difüze edip yüzeye tutundukça büyür.<ref>{{Akademik dergi kaynağı|url=https://doi.org/10.1021/la401604q|başlık=On the Mechanism of Metal Nanoparticle Synthesis in the Brust–Schiffrin Method|tarih=2013-08-06|sayı=31|sayfalar=9863–9873|çalışma=Langmuir|cilt=29|ad=Siva Rama Krishna|soyadı=Perala|issn=0743-7463|doi=10.1021/la401604q|ad2=Sanjeev|soyadı2=Kumar}}</ref> Atomik gümüşün çözünmüş konsantrasyonu yeterince azaldığında, yeterli sayıda atomun kararlı bir çekirdek oluşturmak üzere birbirine bağlanması artık mümkün değildir. Bu çekirdeklenme eşiğinde, yeni nanoparçacıkların oluşumu durur ve kalan çözünmüş gümüş, çözelti içinde büyüyen nanoparçacıklara [[difüzyon]] yoluyla emilir.
Parçacıklar büyüdükçe, çözeltideki diğer moleküller difüze olur ve yüzeye tutunur. Bu süreç, parçacığın yüzey enerjisini stabilize eder ve yeni gümüş iyonlarının yüzeye ulaşmasını engeller. Bu kapatma/dengeleyici maddelerin bağlanması yavaşlar ve sonunda parçacığın büyümesini durdurur.<ref>{{Akademik dergi kaynağı|url=https://doi.org/10.1557/JMR.2009.0073|başlık=Growth and assembly of monodisperse Ag nanoparticles by exchanging the organic capping ligands|tarih=2009-02-01|sayı=2|dil=en|sayfalar=352–356|çalışma=Journal of Materials Research|cilt=24|ad=Chenhui|soyadı=Hao|issn=2044-5326|doi=10.1557/JMR.2009.0073|ad2=Dingsheng|ad3=Wen|ad4=Qing|soyadı2=Wang|soyadı3=Zheng|soyadı4=Peng}}</ref> En yaygın kapatma ligandları trisodyum sitrat ve polivinilpirolidondur (PVP), ancak diğerleri de belirli boyut, şekil ve yüzey özelliklerine sahip partikülleri sentezlemek için değişen koşullarda kullanılır.<ref>{{Akademik dergi kaynağı|url=https://pubs.acs.org/doi/10.1021/acs.langmuir.6b00232|başlık=Impact of As-Synthesized Ligands and Low-Oxygen Conditions on Silver Nanoparticle Surface Functionalization|tarih=2016-04-14|sayı=16|dil=EN|sayfalar=3820–3826|çalışma=Langmuir|cilt=32|ad=Kathryn A.|soyadı=Johnston|issn=0743-7463|doi=10.1021/acs.langmuir.6b00232|ad2=Ashley M.|ad3=Lauren E.|ad4=Jill E.|soyadı2=Smith|soyadı3=Marbella|soyadı4=Millstone}}</ref>
