İsis: Revizyonlar arasındaki fark

[[Dosya:Egypte louvre 029.jpg|küçükresim|Isisİsis, Horus'u emziriyor ([[Louvre]])]]

Mısır'ın Yunanlılar tarafından yönetildiği ve yerleştiği Helenistik dönemde (MÖ 323-30) İsis, yeni tanrı Serapis ile birlikte Yunanlılar ve Mısırlılar tarafından ibadet edildi. İbadetleri daha geniş Akdeniz dünyasına yayıldı. Isisİsis'in Yunan adanmışları, evliliğin icadı ve denizde gemilerin korunması gibi Yunan tanrılarından aldıkları özelliklere atfediyorlardı ve Mısır ve Osiris ve Harpocrates gibi Helenistik dünyada popüler olan diğer Mısır tanrılarıyla güçlü bağları sürdürüyordu. MÖ birinci yüzyılda Roma tarafından absorbe edildiğinden, İsis kültü Roma dininin bir parçası haline geldi. Onun adanmışları, Roma İmparatorluğu nüfusunun küçük bir bölümünü oluşturuyordu, ancak tüm topraklarında bulunuyorlardı. Ardından, Navigium Isidis gibi kendine özgü festivaller ve diğer Greko-Romen gizem kültlerine benzeyen başlangıç törenleri geliştirdi. Bazı adanmışları, dünyadaki tüm kadınsı ilahi güçleri kapsadığını söyledi.

İsis'e ibadet, MS dördüncü ila altıncı yüzyıllarda Hıristiyanlığın yükselişiyle sona erdi. İbadet, Meryem'in hürmeti gibi Hıristiyan inançlarını ve uygulamalarını etkilemiş olabilir, ancak bu etkinin kanıtı belirsiz ve çoğu zaman tartışmalıdır. Isisİsis, Batı kültüründe, özellikle ezoterizm ve modern Paganizmde, genellikle doğanın bir kişileştirilmesi veya ilahiliğin kadınsı yönü olarak görünmeye devam ediyor.

Hanedanlık Öncesi Dönem'in sonlarında (MÖ 3100'den önce) bazı Mısır tanrıları ortaya çıkarken, ne Isisİsis ne de kocası Osiris, Beşinci Hanedandan (MÖ 2494-2345) önce isimleriyle anılıyordu. Nyuserre Ini'nin o dönemde hüküm sürdüğü ve hanedanlığın sonunda yazılmaya başlanan ve içeriği çok daha erken gelişmiş olabilecek Piramit Metinlerinde belirgin bir şekilde yer alıyor. Piramit Metinlerindeki birkaç pasaj, İsis'i Behbeit el-Hagar ve Sebennytos yakınlarındaki Nil Deltası bölgesi ile ilişkilendirir ve kültü oradan kaynaklanmış olabilir.

Pek çok bilim insanı, kökenini belirlemeye çalışırken Isisİsis'in geçmişine odaklandı. Mısırlı adı ꜣst, Kıpti Mısır dilinde ⲎⲤⲈ (Ēse), Nubia'nın Meroitik dilinde Wusa ve Yunanca modern adının dayandığı Ἶσις idi. Onun hiyeroglif yazısı adı, İsis'in de kimliğinin bir işareti olarak kafasına taktığı bir taht işaretini içerir. Sembol, onun adındaki ilk sesleri heceleyen bir fonogram görevi görür, ancak aynı zamanda gerçek tahtlarla bir bağlantıyı da temsil etmiş olabilir. Mısır'da bir taht için kullanılan terim de steydi ve Isisİsis'in adıyla ortak bir etimoloji paylaşmış olabilir. Bu nedenle Mısırbilimci Kurt Sethe, onun aslında tahtların kişileştirilmesi olduğunu öne sürdü. Henri Frankfort, tahtın bir adamı kral yapma gücünden dolayı kralın annesi ve dolayısıyla bir tanrıça olarak kabul edildiğine inanarak kabul etti. Jürgen Osing ve Klaus P. Kuhlmann gibi diğer bilim adamları, Isisİsis'in adı ile taht kelimesi arasındaki farklılıklar veya tahtın tanrılaştırıldığına dair kanıt bulunmaması nedeniyle bu yoruma itiraz ettiler.

Isisİsis, yaratıcı tanrı Atum veya Ra'nın soyundan gelen dokuz tanrıdan oluşan bir aile olan Heliopolis Ennead'in bir parçasıdır. O ve kardeşleri - Osiris, Set ve Nephthys - yerin tanrısı Geb ve gökyüzü tanrıçası Nut'da doğan Ennead'ın son neslidir. Dünyanın ilk hükümdarı olan yaratıcı tanrı, otoritesini Ennead'in erkek nesillerine aktarır, böylece Osiris kral olur. Osiris'in karısı ve kız kardeşi olan İsis, kraliçesidir.

Set, Osiris'i öldürür ve hikayenin birkaç versiyonunda cesedini parçalara ayırır. Isisİsis ve Nephthys, Anubis gibi diğer tanrılar ile birlikte, kardeşlerinin vücudunun parçalarını arar ve yeniden birleştirirler. Onların çabaları, mumyalama ve diğer eski Mısır cenaze töreni uygulamaları için efsanevi prototiptir. Bazı metinlere göre, Osiris'in vücudunu Set veya hizmetkarlarının daha fazla saygısızlık edilmesinden de korumaları gerekiyor. Isisİsis, yas tutan bir dulun özüdür. O ve Nephthys'in kardeşlerine olan sevgisi ve kederi, Isisİsis'in büyülü büyüleri anlatması gibi onu hayata döndürmeye yardımcı olur. Cenaze metinleri, Isisİsis'in Osiris'in ölümünden duyduğu üzüntüyü, ona olan cinsel arzusunu ve hatta onu terk ettiği öfkesini ifade ettiği konuşmaları içerir. Tüm bu duygular, canlanmasında rol oynar, çünkü onu harekete geçirmesi amaçlanır. Son olarak İsis, Osiris'in vücuduna nefes ve yaşamı geri kazandırır ve onunla çiftleşerek oğulları Horus'u gebe bırakır. Bu noktadan sonra Osiris sadece Duat'ta veya yeraltı dünyasında yaşıyor. Ancak İsis, intikamını almak için bir oğul ve varis üreterek ve onun için cenaze törenleri gerçekleştirerek, kocasının öbür dünyaya dayanmasını sağlamıştır.

İsis'in öbür dünya inançlarındaki rolü, efsaneye dayanıyordu. Osiris için yaptığı gibi, ölen insanların ruhlarının bütünlüğe kavuşmasına yardım etti. Hathor gibi diğer tanrıçalar gibi o da ölen kişiye annelik yaparak koruma ve beslenme sağladı. Bu nedenle, Hathor gibi, bazen ölen ruhu çocuğu olarak öbür dünyaya kabul eden batı tanrıçası Imentet şeklini aldı. Ancak Mısır tarihinin büyük bir bölümünde, Osiris gibi erkek tanrıların, yeniden doğuş için çok önemli olan cinsel güç de dahil olmak üzere canlandırıcı güçleri sağladığına inanılıyordu. Isisİsis'in sadece bu gücü harekete geçirerek yardımcı olduğu düşünülüyordu. Yeni Krallık'ın sonlarında kadınsı ilahi güçler öbür dünya inançlarında daha önemli hale geldi. Çeşitli Ptolemaios cenaze metinleri, Isisİsis'in, hareketsiz kocasını cinsel olarak uyararak Horus'un anlayışında aktif rol aldığını vurgulamaktadır; Mısır'daki Roma döneminden bazı mezar süsleri, İsis'i ölümden sonraki yaşamda merkezi bir rolde tasvir etmektedir ve o döneme ait bir cenaze töreni metni, kadınların öbür dünyada Isisİsis ve Nephthys'in maiyetine katılabileceği düşünülüyordu.