Herbert von Karajan: Revizyonlar arasındaki fark

'''Herbert von Karajan''' ([[5 Nisan]] [[1908]] - [[16 Temmuz]] [[1989]]), [[20. yüzyıl]] müzik dünyasının önde gelen kişiliklerinden [[Avusturya]] doğumlu [[orkestra şefi]]. Kesin tavrı ve titiz yorumuyla orkestra yönetiminde mutlak bir otorite olarak belirmiş, 34 yıl süreyle [[Berlin Flarmoni Orkestrası]]'nın tarihinde yeni bir dönemi başlatmıştır.

[[Piyano]]da üstün yetenekli bir çocuktu. [[Salzburg]]'daki Mozarteum'da öğrenim gördü. Orkestra şefi olarak ilk kez [[1927]]'de [[Almanya]]'nın [[Ulm]] kentinde dinleyici karşısına çıktı. [[1927]]'den [[1941]]'e değin [[Ulm]] ve [[Aachen]]'de, [[1938]]'den [[1945]]'e değin de Berlin Devlet Operası'nde orkestra yönetti.[[1955]]'te [[Berlin Flarmoni Orkestrası]]'nın müzik yöneticisi oldu.

[[Nazi Partisi]] üyesi ([[1933]]-[[1945]]) olan Karajan, [[II. Dünya Savaşı]]'ndan sonra bir Müttefik mahkemesince aklandı, ama [[1955]]'te [[ABD]]'de dinleyici karşısına ilk çıkışı halkın tepkisine yol açtı. 1950'lerin sonlarından başlayarak birkaç görevi bir arada yürüttü. [[1956]]-[[1964]] ve [[1976]]-[[1989]]'a kadar [[Viyana Devlet Operası]]'nın yöneticiliğini ve [[1956]]-[[1960]] arasında [[Salzburg Festivali]]'nin sanat yönetmenliğini yaptı; [[Londra]]'daki [[Philarmonia]] ile çalıştı. Ayrıca [[Milano]]'da [[La Scala]]'nın başyönetmenlerinden biri ve [[New York Flarmoni Orkestrası]]'nın konuk orkestra şefiydi. [[1967]]'de Salzburg Paskalya Festivali'ni düzenledi. [[1969]]-[[1970]]'te [[Paris Orkestrası]]'nı yönetti ve [[1977]]'de Viyana Devlet Operası'na döndü.Bütün bu bağlantıları sürdürürken [[Berlin Flarmoni Orkestrası]] müzik etkinliklerinin merkezi olarak kaldı, ama [[1983]]'ten sonra bir dizi sürtüşme orkestra üyeleriyle arasının bozulmasına yol açtı. [[Nisan]] [[1989]]'da sağlık nedenleriyle [[Berlin Flarmoni Orkestrası]]'ndan istifa etti.

Meslek yaşamı boyunca pek çok fırsatı değerlendirme olanağı bulan Karajan, sanatsal özgürlüğe düşkün bir müzikçidir. Serinkanlı bilinçlilik ve coşkulu duygusallık arasında mantıksal bir bağ kurmayı başarmış, yorumlarında yalnız müzik yeteneğini değil, inanılmaz içgüdüsüyle bestenin özünü kavrama gücünü de ortaya koymuştur. [[Wagner]] operalarının yanı sıra tümünü plağa doldurttuğu [[Beethoven]] ve [[Brahms]] senfonilerindeki torumu da kusursuz kabul edilir.