'''DNA onarımı''', [[DNA]] moleküllerindeki hataları onarım mekanizmalarını kalmaktadırtanımlamaktadır. İnsan hücrelerinde metabolik aktiviteler ve çevresel faktörler (UV ışığı gibi) sonucu günde 1 milyon hücrenin zarar görmesi olasıdır. Bu etkenler, DNA'nın yapısını ve dahası diğer nesillere aktarılan genetik bilgiyi değiştirebilirler. Bu değişimler yararlı olabileceği gibi, ölümcül sonuçlara neden olabilecek kadar da zararlı olabilir. Bu yüzden, bütün canlı hücreleri, evrim süreçleri boyunca nesillere değişmeden aktarılması gereken DNA molekülünü koruma mekanizmaları geliştirmişlerdir.<ref>{{Web kaynağı | url = https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/5055816 | başlık = 5055816 | yazar = The isolation and partial characterization of age-correlated oligo-deoxyribo-ribonucleotides with covalently linked aspartyl-glutamyl polypeptides" | tarih = 1971 | yayıncı = | eser = Johns Hopkins medical journal. Supplement | erişimtarihi = 3 Aralık 2017 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20130511145122/http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/5055816 | arşivtarihi = 11 Mayıs 2013 | ölüurl = hayır }}</ref>
Küçük hasarlar çoğunlukla DNA onarım sistemleri tarafından onarılır. Yüksek düzeydeki hasarlar [[apoptozis]]i uyararak "hücre ölümüne" yol açar. Böylelikle organizma kendini korumuş olur. Orta derecedeki hasarların birikimi ise [[mutasyon]]lara neden olur.
