Charles Sobhraj: Revizyonlar arasındaki fark

Sobhraj'ın Tihar'daki hapishane gardiyanlarına sistematik rüşvet vermesi aşırı boyutlara ulaştı. Hapishanede televizyon ve özel yemekleriyle hem gardiyanlarla hem de mahkumlarla arkadaşlık kurarak lüks bir yaşam sürdü. Oz dergisinden 1970'lerin sonunda Richard Neville ve 1984'te Alan Dawson gibi Batılı yazarlara ve gazetecilere röportajlar verdi. Cinayetler hakkında özgürce konuştu, ancak onları asla kabul etmedi ve eylemlerinin Asya'daki Batı emperyalizmine karşı misilleme olduğunu iddia etti.<ref name="indiatimes.com"/><ref name="nandiniramnath"/> Cinayetleri "Ben asla iyi insanları" öldürmedim" diyerek kendi kafasında meşrulaştırdığını ve öldürdükleri kişileri rakip uyuşturucu kartellerine uyarı olmasını istediği için öldürdüğünü söyledi. Çünkü onların rakip kartellere çalıştığına inanıyordu. Birçok kişiyi öldürmeden sorguya çektiğini iddia etti. Herhangi bir mahkemede kitap için bu söyledikleri karşına çıkarsa sonuna kadar inkar edeceğini de gazeteciye söyledi. Fakat gazetecinin elinde kendisinin ses kayıtları vardı. Richard Nevelle kendisiyle olan bu röportajları sayesinde detaylı bir şekilde hayatını ve cinayetlerini anlattığı "The Life and Crimes of Charles Sobrhaj" kitabını çıkardı. <ref>https://www.theguardian.com/tv-and-radio/2020/dec/27/speaking-with-the-serpent-my-encounters-with-serial-killer-charles-sobhraj</ref><ref>https://www.independent.co.uk/life-style/the-lethal-charm-of-charles-sobhraj-this-week-a-serial-killer-stood-in-an-indian-court-precisely-where-he-wants-to-be-tim-mcgirk-reports-on-an-audacious-attempt-to-escape-the-gallows-1434104.html</ref> Daha sonra yine başka bir gazeteye o kişileri öldürmediğini, ölümlerinin kendileri tarafından, uyuşturucu kullanmaları nedeniyle olduğunu, hepsinin uyuşturucu satıcısı olduğunu söyledi.<ref>https://www.esquire.com/uk/culture/tv/a34977930/the-serpent-who-is-charles-sobhraj/</ref> Bir insanı ne katil eder sorusuna "ya duyguları kontrol edemeyecekleri kadar büyüktür ya da hiç duyguları yoktur" dedi. Yine pişmanlık duyup duymadığıyla ilgili soruya "Bazıları bana pişmanlık duyup duymadığımı soracaksa şöyle cevap vereceğim. Profesyonel bir asker, makineli tüfekle yüz kişiyi öldürdükten sonra pişmanlık duyar mı? Amerikan pilotları memleketime napalm düşürdükten sonra pişmanlık duydu mu? Hayır. Toplum askerleri kabul ederek onlara şunları söyledi: Öldürme hakkınız var. Öldürmek sizin göreviniz. Ne kadar çok öldürürseniz terfi o kadar büyük olur. Aynı hakkım yok mu? Kendi azınlığımın yararına olsa da mı?"<ref>https://www.indiatoday.in/magazine/society-the-arts/books/story/19791215-the-life-and-crime-of-charles-sobhraj-by-julie-clarke-richard-neville-822285-2014-02-15</ref> Yine gazeteci Farrukh Dhoundy kendisiyle ilgili şöyle dedi:" İngiliz pasaportum ve banka hesabımla, kendisinin ve ortaklarının görünüşte antika Avrupa mobilyaları sattıkları herhangi bir Londra dükkanından kira almamı istedi. Antika işinin bir silah ticareti için bir paravan olacağını söyledi. San Marino'dan ticaret yapan off-shore firmasının eski Sovyet ülkelerinden silah satın aldığını ve onları Taliban gibi kuruluşlara sattığını söyledi. Dahil olamayacağımı söyledim ve katılmadım."<ref>https://thewire.in/world/charles-sobhraj-serial-killer-fanciful-stories-cia-taliban</ref>

Sobhraj'ın Hindistan'daki cezası sona ermek üzereyken, Tayland'da aleyhindeki 20 yıllık tutuklama emri hala geçerliydi, bu durum iadesini ve kesin idamını mümkün kılıyordu. Bu yüzden Mart 1986'da, hapishanedeki onuncu yılında Sobhraj, gardiyanları ve mahkum arkadaşları için büyük bir parti düzenledi, onları uyku haplarıyla uyuşturdu ve hapishaneden kaçtı. Mumbai polisinden Müfettiş Madhukar Zende, Goa'daki O'Coqueiro Restaurant'ta Sobhraj'ı tutukladı; hapis cezası, bizzat umduğu gibi on yıl uzatıldı. 17 Şubat 1997'de 52 yaşındaki Sobhraj, aleyhindeki diğer ülkelerdeki delillerin kaybedilmesiyle serbest bırakıldı. Onu iade edecek herhangi bir ülke olmadığından, Hintli yetkililer Fransa'ya dönmesine izin verdi.