Kullanıcı:Bambi'nin annesi/deneme1: Revizyonlar arasındaki fark
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
|||
136. satır:
Sözcük kökündeki tek ünlü /i/ ise, son eklerde +ATR ünlüleri kullanılır.<ref>Svantesson ''et al.'' 2005: 43–50.</ref>
Moğolcada '''yuvarlaklık uyumu''' da mevcuttur, ancak bu, kapalı ünlüler için geçerli değildir. Bir sözcük kökünde /o/ (veya /ɔ/) ünlüsü yer alırsa, açık ünlüyle nitelendirilmiş son eklerde de [o] (veya [ɔ]) yer alır. Bununla birlikte, eğer herhangi bir son ekinde /u/, /ʊ/, veya /ei/ sesleri yer alırsa, bu yuvarlaklık uyumu sürecinin sonraki son eklere devam ettirilmesi engellenir. Örneğin ɔr-ɮɔ ''girdi'', ɔr-ʊɮ-ɮa ''sokulmuş''.<ref>Svantesson ''et al.'' 2005: 46–47, 50–51.</ref>
'''Ünlü uzunluğu.''' Uzun ile kısa ünlülerin telaffuzu, ünlünün bulunduğu [[hece]]nin sözcük içindeki konumu tarafından belirlenir. Sözcük başı hecelerde yer alan ünlüler, {{ill|ünlü uzunluğu|en|Vowel length|lt=uzunluk}} açısından [[sesbirim]]sel zıtlık gösterir. Uzun bir ünlü, kısa bir ünlünün yaklaşık %208 oranında uzunluğuna sahiptir. Sözcük ortası veya sözcük sonu hecelerde yer alan uzun ünlüler ise, sözcük başı hecelerde yer alan kısa ünlülerin sadece %127 oranında bir uzunluğa sahiptir, ancak yine sözcük başı hecelerdeki kısa ünlülerden farklıdırlar. Sözcük başı hece haricindeki kısa ünlüler, sözcük başı hecelerdeki kısa ünlülerin sadece %71 oranında uzunluğa sahip ve eklemleme açısından merkezleşmiş olup sözcük başı hecelerde yer alan kısa ünlülerden farklılık gösterirler. Bunlar fonemik olmadıkları için pozisyonları {{ill|sesbirim dizge bilgisi|en|Phonotactics}} kuralları tarafından {{ill|heceleme|en|Syllabification|lt=belirlenir}}.<ref>Svantesson ''et al.'' 2005: 1–7, 22–24, 73–75.</ref>
| |||