Çift meclislilik: Revizyonlar arasındaki fark

Avustralya'nın iki meclisli Parlamentosu iki Meclisten oluşur, alt meclis "Temsilciler Meclisi" ve üst meclis "Senato" olarak adlandırılır. Alt meclis şu anda 151 üyeden oluşur ve her biri seçim bölümleri olarak bilinen (genellikle "temsil bölgesi" veya "koltuklar" olarak anılır) tam tercihli, ikinci tur oylama kullanılarak tek üyeli seçim bölgelerinden seçilmiştir. Bu, meclise iki büyük partinin (Liberal / Milli Koalisyon ve İşçi Partisi'nin) hakim olmasına yol açma eğilimindedir. Mevcut Hükümet, iktidarı kazanmak ve elinde tutmak için bu Meclisin güvenini kazanmalıdır. Üst meclis, nispi temsilin tek devredilebilir oy sistemi altında halk tarafından seçilir. Toplam 76 senatör vardır: 6 Avustralya eyaletinin her birinden (nüfusa bakılmaksızın) 12 senatör ve 2 özerk iç bölgenin (Avustralya Başkent Bölgesi ve Kuzey Bölgesi) her birinden 2 senatör seçilir. Bu, toplam sayıyı 76 yapar. Çoğu Westminster meclis sistemindeki üst meclislerin aksine, Avustralya Senatosu, hükümet tarafından Temsilciler Meclisi'nde başlatılan yasaları bloke etme kapasitesi de dahil olmak üzere önemli bir yetkiye sahiptir ve bu da onu İngiliz Westminster iki meclislilik ve ABD tarzı iki meclisliliğin ayırt edici bir melezi haline getirir. Orantılı temsilin bir sonucu olarak, meclis iktidar için yarışan çok sayıda partiye sahiptir. Alt meclisin güvenini sürdürmesi gereken iktidar partisi veya koalisyon, nadiren Senato'da çoğunluğa sahiptir ve genellikle yasanın geçirilmesi için diğer partiler ve bağımsızlar ile müzakere etmesi gerekir. <ref>{{cite web |url=http://www.aph.gov.au/About_Parliament/Senate/Powers_practice_n_procedures/pops/pop34 |başlık=Papers on Parliament No. 34 Representation and Institutional Change: 50 Years of Proportional Representation in the Senate (İngilizce)|date=1999 |access-date=23 Şubat 2017}}</ref>

En iyi bilinen örnek, bazı kalıtsal emsalleri içeren İngiliz Lordlar Kamarasıdır. Lordlar Kamarası, bir zamanlar İngiliz siyasetine hâkim olan aristokratik sistemin bir kalıntısı iken, diğer meclis olan Avam Kamarası tamamen seçilmişlerdendir. Yıllar geçtikçe bazıları Lordlar Kamarası'na reformlar önerdi, bunlardan bazıları (en azından) kısmen başarılı oldu. Lordlar Kamarası Yasası 1999'da, (Başbakan'ın tavsiyesi üzerine Monarşi tarafından atanan Lordlarının aksine) Lord sayısını yaklaşık 700'den 92'ye düşürdü. Bu 92 kişiden biri Earl Marshal, her zaman Norfolk Dükü tarafından tutulan bir miras ofisinden; bir diğeri "Lord Great Chamberlain", şu anda Cholmondeley Markizi tarafından sırayla yönetilen bir miras ofisinden ve diğer 90'ı ise herkes tarafından seçiliyor. Temsilci (Lord) olarak oturmak üzere Meclis tarafından seçilen kalıtsal Lordlar ömür boyu oturuyor; Temsili bir Lord öldüğünde, boşluğu doldurmak için yan seçimler yapılır. Lordlar Kamarasının yasaları engelleme yeteneği, 1911 ve 1949 tarihli Parlamento Yasaları ile sınırlandırılmıştır. Grup üyeleri, Para Bonoları dışında yasa tasarısı çıkarabilirler ve tüm yasalar, her iki Parlamento Meclisi tarafından kabul edilmelidir. İki oturumda da geçilmezse, Avam Kamarası, Parlamento Yasası'na başvurarak Lordların gecikmesini geçersiz kılabilir. Bununla birlikte, belirli yasaların, Parlamento Yasası uyarınca Müşterekler tarafından zorlanmadan her iki Meclis tarafından onaylanması gerekir. Bunlar, bir Parlamentonun süresini uzatacak herhangi bir yasa tasarısını, özel faturaları, bir oturumun bitimine bir aydan daha az bir süre kala Lordlar Kamarasına gönderilen tasarıları ve Lordlar Kamarasından kaynaklanan yasaları içerir. Yaşayan Emsalleri, ya atama komisyonunun (partizan olmayan meslektaşları, tipik olarak akademi, iş veya kültürden meslektaşları inceleyen bağımsız organ) tavsiyesi ile ya da milletvekillerini terk ederken her parlamento döneminin sonunda yer alan "Tasfiye Onuru" tarafından atanır. Avam Kamarası'na giden her konuşmacısıya bir hak vermek gelenekseldir.<ref>[http://www.parliament.uk/about/mps-and-lords/about-lords/lords-appointment/ How do you become a Member of the House of Lords? - UK Parliament]. Parliament.uk (İngilizce) (21 Nisan 2010).</ref>