Ebeveyn: Revizyonlar arasındaki fark

Baumrind tarafından tanımlanan üç ana-baba tutumundan biri, otoriter tutumdur. Bu ebeveynlik tutumunda, çocukların ebeveynler tarafından belirlenen katı kurallara uyması beklenir. Bu tür kurallara uymamak, genellikle ceza ile sonuçlanır. Otoriter ebeveynler bu kuralların arkasındaki mantığı açıklamamaktadır<ref name=":6" />. Ebeveyn-[[çocuk]] ilişkisi zayıftır ve sadece disiplin üzerinedir<ref name=":10">{{Akademik dergi kaynağı|url=https://www.jstor.org/stable/1126611|başlık=Effects of Authoritative Parental Control on Child Behavior|tarih=1966|sayı=4|sayfalar=887–907|çalışma=Child Development|cilt=37|ad=Diana|soyadı=Baumrind|issn=0009-3920|doi=10.2307/1126611}}</ref>. Çocuklarının olağanüstü davranmasını ve hata yapmamasını beklerler ve hatalar genellikle oldukça sert bir şekilde cezalandırılır ve çocukların genellikle neyi yanlış yaptıklarını açıklamazlar<ref name=":7" /> <ref name=":8" />. Baumrind bu ebeveynleri “itaat“[[itaat]] ve statü odaklı; emirlerinin açıklama yapılmadan uyulmasını bekliyorlar.” şeklinde tanımlamaktadır<ref name=":6" />. Otoriter tutum, ülkemizde birçok ailede gözlenebilen bir tutumdur<ref name=":9" />. Çocuklar uymak zorunda oldukları bu kuralların baskısı sebebiyle içe dönük bir kişilik sergilemektedirler<ref name=":9" />.

Baumrind tarafından tanıtılan üç ana stile ek olarak, psikolog [[Eleanor Maccoby]] ve John Martin, ihmal edici ebeveynlik olarak bilinen dördüncü bir tarz önermiştir<ref name=":8" />. İhmalkar tutumda çocuğa hiç kontrol uygulanmadığı gibi sevgi ve ilgi de gösterilmez<ref>{{Web kaynağı|url=https://www.pegem.net/kitabevi/90243-Cocuk-ve-Ergen-Gelisimi-kitabi.aspx|başlık=Çocuk ve Ergen Gelişimi - Mary J. Gander&nbsp;Harry W. Gardiner &nbsp; {{!}} KPSS, ÖABT, ALES, DGS, YKS, LGS, YDS, GYS Kitapları {{!}} Pegem.net İnternetteki Kitapçınız|erişimtarihi=2021-01-03|çalışma=www.pegem.net}}</ref>. Bu gruba giren anne babalar genellikle hoşgörü ile boş vermeyi birbirine karıştırmaktadırlar, çocuklarına hiç karışmazlar, onlardan hiçbir şey istemez, onların istek ve gereklerine ise çok az yanıt verirler. Bu ebeveynler çocuklarını hiçbir şekilde denetlemez, davranışlarına sınırlama getirmezler<ref name=":6" /><ref name=":7" /><ref name=":8" />. Bu tutum çocuğun sağlık hizmetlerini aksatarak çocuğun aslında istenmediğini hissettirmek ve çocuğa karşı düşmanca tutumlar beslemek olarak tarif edilebilir<ref name=":6" /><ref name=":7" /><ref name=":8" />. Bu tip ailelerde yetişen çocuklarda kendisinden daha zayıf olanı ezme, tüm çevresine karşı nefret besleme, kimseye güvenememe, çevresindekilere düşmanca tutum sergileme düşüncelerine sahip olabilmektedirler<ref>{{Akademik dergi kaynağı|url=https://doi.org/10.1007/s10802-009-9310-8|başlık=The Relationship Between Parenting and Delinquency: A Meta-analysis|tarih=2009-08-01|sayı=6|dil=en|sayfalar=749–775|çalışma=Journal of Abnormal Child Psychology|cilt=37|ad=Machteld|soyadı=Hoeve|issn=1573-2835|pmc=PMC2708328|pmid=19263213|doi=10.1007/s10802-009-9310-8|ad2=Judith Semon|ad3=Veroni I.|ad4=Peter H.|ad5=Wilma|ad6=Jan R. M.|soyadı2=Dubas|soyadı3=Eichelsheim|soyadı4=van der Laan|soyadı5=Smeenk|soyadı6=Gerris}}</ref>.