Deşt-i Kıpçak: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Hardaliyem (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
Etiketler: Görsel Düzenleyici Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği
Hardaliyem (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
Etiketler: Görsel Düzenleyici Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği
9. satır:
[[Orta Asya]]'nın batısından başlayıp [[Tuna Nehri]] kıyılarına, kuzeyde Orta [[İdil Nehri|İdil]] bölgesine, güneyde [[Kırım]]'a kadar uzanan Deşt-i Kıpçak bölgesinde oluşan Türk yazı dili [[Kıpçakça]] olarak bilinir ve üç kolda gelişim göstermiştir.<ref name="Laledemirci">Demirci, Lale. [http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/12/842/10654.pdf Cumhuriyet'in 80. yılında Türkiye'de Memlûk-Kıpçak Türkçesi çalışmaları]</ref>
 
[[İrtiş Nehri]] yöresinden batıya doğru göç eden [[Kıpçaklar]], bugünkü [[Rusya]] ve [[Ukrayna]]’nın bütün güneyini ele geçirdiler ve bu topraklarda göçebe bir devlet kurdular. Kıpçakların bölgede kurduğu bu devletin egemen olduğu topraklar ''Deşt-i Kıpçak'' olarak adlandırıldı ve 18. yüzyıla kadar kullanıldı. 13. yüzyılda [[Moğollar]]ın Kıpçak egemenliğine son vermesinden sonra bölge [[Altın Orda Devleti]] adını aldı. Deşt-i Kıpçak adı da kullanılmaya devam etti. Kıpçak bozkırlarının bir kısmı daha sonra ''Kazak bozkırları'' adıyla anılmıştır.
 
Deşt-i Kıpçak topraklarından değişik bölgelere dağılan Kıpçakların bir bölümü, [[Mısır]]’da Bahriye [[Memlûkler]]i olarak bilinen hanedanı kurdular.
29. satır:
# Kotan (Hotan)
 
Ebu Hayyan'ın çağdaşı 14. yüzyılın İslâmİslam tarihçilerinden [[Al-Dimashqi|el-Dimeşkî]] [[Altın Ordu]] topraklarındaki [[Kıpçak]] boy adlarını sıralayarak onların hepsinin Türk olduğunu zikretmektedir.<ref>L. Râsonyi, ''Tarihte Türklük'', Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınlan, Ankara 1988, sayfa 145.</ref><ref>Z. Velidî Togan, ''Umumî Türk Tarihine Giriş'', İstanbul 1981. sayfa 163.</ref><ref>F. Kirzıoğlu, ''Yukarı Kür ve Çoruk Boylarında Kıpçaklar'', Türk Tarih Kurumu Yay., Ankara 1992. sayfa 91-92.</ref> Bunlar; Tokus-oba (dokuz oba), Yet-oba (yedi oba), Boruç-oğlu, Bergü, Kangaroğlu, Ançoğlu, Duna, Kara-Baroğlu, Çur-Tan, Kara Börklü, Kotan, Barak, Yimek, Borlu, İleris, Tok, Kumandur, Berendi, Beçene, Uzun, As (Az).
 
== Kaynakça ==