Pauli dışarlama ilkesi: Revizyonlar arasındaki fark

Pauli, başta sadece [[empirik]] olan bu sayılar için bir açıklama aradı. Aynı zamanda [[Zeeman etkisi|Zeeman Etkisi'nin]] [[ferromanyetizma]] ve atomik [[Spektroskopi|spektroskopideki]] deneysel sonuçlarını açıklamaya çalışıyordu. 1924 yılında, [[Edmund C. Stoner|Edmund C. Stoner'ın]] yazdığı bir makale sayesinde önemli bir ipucuna ulaştı. Makale, [[Baş kuantum sayısı|baş kuantum sayısına]] (n) bir değer verildiği ve tüm [[Dejenere enerji seviyesi|dejenere enerji seviyelerinin]] ayrıştırıldığı kabul edildiği zaman dış manyetik alanın içindeki [[alkali metal]] spektrumun içindeki tek bir elektronun enerji seviyelerinin sayısının aynı n değeri için bir [[Soy gaz|soy gazın]] kapalı bir kabuğundaki elektron sayısına eşit olduğunu iddia ediyordu. Bu, Pauli'nin elektronların kapalı kabuklarındaki komplike değerlerin, elektron durumlarının dört kuantum sayıyla tanımlanması durumunda her duruma bir elektron gibi basit bir kuralla azaltılabileceğini fark etmesine yol açtı. Bunun için [[Samuel Goudsmit]] ve [[George Uhlenbeck]] tarafından [[elektronun manyetik momenti]] olarak tanımlanan yeni bir iki-değerli kuantum sayı oluşturdu.<ref>{{Akademik dergi kaynağı|url=http://adsabs.harvard.edu/abs/2004quant.ph..3199S|başlık=The Role of the Exclusion Principle for Atoms to Stars: A Historical Account|erişimtarihi=|tarih=1 Mart 2004-03-01|sayfalar=|çalışma=|yayıncı=|ad=Norbert|soyadı=Straumann}}''Invited Talk at the 12th Workshop on Nuclear Astrophysics''. [[arXiv]][[arxiv:quant-ph/0403199|:quant-ph/0403199.]] [[Bibcode]]:[https://ui.adsabs.harvard.edu/abs/2004quant.ph..3199S 2004quant.ph..3199S.] [[CiteSeerX]] [https://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/summary?doi=10.1.1.251.9585 10.1.1.251.9585.]</ref><ref>{{Akademik dergi kaynağı|url=https://doi.org/10.1007/BF02980631|başlık=Über den Zusammenhang des Abschlusses der Elektronengruppen im Atom mit der Komplexstruktur der Spektren|tarih=1 Şubat 1925-02-01|sayı=1|dil=de|sayfalar=765–783|çalışma=Zeitschrift für Physik|cilt=31|ad=W.|soyadı=Pauli|issn=0044-3328|doi=10.1007/BF02980631}}</ref>

[[Freeman Dyson]] ve [[Andrew Lenard]], bazı [[Astronomik cisim|astronomik cisimlerde]] oluşabilen aşırı magnetik veya kütleçekimsel kuvvetleri göz önünde bulundurmadılar. 1995'te [[Elliott H. Lieb|Elliot Lieb]] ve iş arkadaşları Pauli ilkesinin [[Nötron yıldızı|nötron yıldızları]] gibi normal maddelerden çok daha yoğun, aşırı manyetik alanlarda bile stabilliğe ulaştığını kanıtladılar. <ref>{{Kaynak|url=http://dx.doi.org/10.1007/978-3-662-04360-8_31|başlık=Stability of Matter in Magnetic Fields|erişimtarihi=2020-11-13 Kasım 2020|tarih=2001|sayfalar=437–441|çalışma=The Stability of Matter: From Atoms to Stars|yer=Berlin, Heidelberg|yayıncı=Springer Berlin Heidelberg|ad=Elliott H.|soyadı=Lieb|ad2=Michael|ad3=Jan Philip|soyadı2=Loss|soyadı3=Solovej|isbn=978-3-662-04362-2}}</ref> Yeterli kütlesel çekim gücü olan alanlarda maddenin yıkılıp bir kara delik oluşturması [[Genel görelilik|genel göreliliğin]] bir sonucudur.