Nikea Kuşatması (727): Revizyonlar arasındaki fark

Askeri açıdan İznik kuşatması, 718 sonrasındaki [[Konstantinopolis|Konstantinapolis]] kuşatmasından sonra, Emevî akınlarının zirve noktasıydı. Bu kuşatmadan sonra, Emevî orduları bir daha asla Anadolu'nun derinliklerine nüfuz edemedi.<ref>Blankinship (1994), pp. 120–121</ref> Bizans'a yönelik baskınlar için askeri gücü sağlayan Suriye ve Yukarı [[Mezopotamya]] ordusu, yönünü Kafkasya'da [[Hazarlar|Hazarlara]] karşı zorlu ve sonuçsuz [[Hazar-Arap ilişkileri|savaşlara]] yönlendirdi. [[730]]'da Müslümanları ağır bir yenilgiye uğratan Hazarlar ile Bizanslılar arasındaki ittifak, III.Leo'nun oğlu ve varisi [[V. Konstantinos|V. Konstantin]]'in (hüküm 741–775) 732 yılında Hazar prensesi [[Tzitzak]] ile evlenmesi ile resmileşti.<ref>Blankinship (1994), ss. 121–125, 149–154</ref><ref>Lilie (1976), ss. 155–160</ref> Önümüzdeki birkaç yıl içinde, Bizans'ın gücü yeniden canlanırken, sınırları aşırı genişlemiş Halifeliğin tüm cephelerindeki Müslüman askeri durumu ise kötüleşti. Sonuç olarak, 730'larda Arap akınları çoğunlukla yakın sınır bölgeleriyle sınırlı kaldı ve etkinlikleri azaldı. [[740]]'a gelindiğinde Araplar, 718'den sonra Bizanlılara karşı en büyük işgal kuvvetini topladıklarında, Bizanslılar ise gerçekleşen [[Akroinon Muharebesi]]'nde Araplara ağır bir yenilgi yaşatacak kadar güçlenmişti.<ref>Blankinship (1994), ss. 167–170</ref><ref>Lilie (1976), ss. 148–153</ref>

 

{{kaynakça|2}}

 

== Kaynaklar ==