Yaşlı William Pitt: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k →Yaşamı |
|||
8. satır:
Pitt, [[:en:Chennai|Madras]] valisi [[:en:Thomas_Pitt|''Thomas Pitt'']]'in (1653-1726) torunu, olağanüstü büyüklükte bir elmas keşfettiği ve yaklaşık 135.000 £ karşılığında [[:en:Philippe_II,_Duke_of_Orléans|Orléans Düküne]] sattığı için "[[:en:Regent_Diamond|Diamond]]" Pitt olarak biliniyordu. William'ın babası, 1705'den 1727'ye kadar [[:en:Tory|Tory]] [[:en:Member_of_parliament|Parlamento Üyesi]] olarak görev yapan Vali Pitt'in en büyük oğlu [[:en:Robert_Pitt|Robert Pitt]] (1680-1727) idi.
William Pitt, 15 Kasım 1708'de ''[[:en:Westminster|Westminster'deki Golden Square]]''<nowiki/>'da doğdu. Ocak 1727'de William Trinity College, Oxford'da bir
Pitt en çok [[:en:Seven_Years'_War|Yedi Yıl Savaşında]]<ref>{{Web kaynağı|url=https://en.wikipedia.org/wiki/Seven_Years%27_War|başlık=Yedi Yıl savaşları|erişimtarihi=|tarih=|çalışma=|yayıncı=}}</ref> Britanya'nın savaş zamanı siyasi lideri olarak bilinir, özellikle de Fransa'nın zafere olan tek fikrinden ötürü, sonuçta İngiltere'nin dünya işlerine hakimiyetini katılaştıran bir zafer. Ayrıca popüler çekiciliği, hükümette yolsuzluğa karşı olmasıyla da biliniyor. İngiliz parlamento tarihçisi [[:en:P._D._G._Thomas|P. D. G. Thomas]], Pitt'in gücünün aile bağlantılarına değil, Avam Kamarası'na egemen olduğu olağanüstü parlamento becerilerine dayandığını savunuyor. Geniş edebi ve tarihsel bilgiyi akıllıca kullanan komuta tarzı, parlak retorik ve keskin tartışma becerileri sergiledi..Akademisyenler onu tüm İngiliz başbakanları arasında üst sıralara yerleştirdiler. Siyasi ve askeri başarıları sayesinde tarihte bilinen en genç başkan olarak da anılmaktadır.
== Kaynak ==
# Riley, James C. (1986). ''The Seven Years War and the Old Regime in France: The Economic and Financial Toll'' Princeton University Press, p. 78.
# McLeod, A. B. (2012). ''British Naval Captains of the Seven Years' War: The View from the Quarterdeck'' Boydell Press, p. 90.
# Speelman 2012, p. 524, of which 20,000 by the Russians.
| |||