|
==Kuantum Devrimi sonrası: ikinci aşama==
Einstein'ın Bohr ile münakaşasına ve kendisine yapılan "ortodoks" suçlamalarına olan karşılığının ikinci fazı, Einstein'ın, kuantum parçacıklarının net bir ana dair değerlerini kesin olarak elde edilemeyeceğini kabul etmesiyle başladı. Ancak Einstein halahâlâ [[Max Born]] yaklaşımı olan kuantum nesnelerine olasılık yöntemi ile bir yorumlama getirilmesine şiddetle karşı çıkmaktaydı. Einstein bilimin her alanındaki sonuçların [[Epistemoloji]]k olması gerektiği ve [[Ontolojik]] olamayacağı konusunda ısrarlıydı. Bundan dolayı Einstein'a göre Modern Atom Teorisi kesinlikle henüz tamamlanmamıştı ve yeni bir bilimsel tespit sonucunda olasılık ile açıklanan boşluklar doldurulacaktı. Einstein, diğer fizikçi ve kimyacı arkadaşlarının karşı çıkan görüşlerine saygı duyuyor ve kuantum nesnelerini açıklamaya çalışan kurama büyük ölçüde katılıyordu. Yalnızca Einstein'a göre Atom Teorisi "Hikayenin tamamı"nı söylemiyordu.
Einstein'ın düşünceleri, birçok araştırmacıyı [[Gizli Değişkenler Kuramı]]'nı araştırmaya yöneltebilirdi. Bu teorilere önemli bir örnek, kuantum yapısını pozisyonunu kesin olarak tespit etmeyi amaçlayan [[Pilot dalga kuramı|Bohm'um Kuantum Yaklaşımı]]'dır. Einstein'a göre eğer kuantum kuramı bu haliyle "tamamlanmış" ise, bu tanımlama [[Fizikte Yerellik Prensibi|yerel]] olarak tanımlanamazdı. Hatta bu durumu [[John Stewart Bell]], 1964 yılında [[Bell Eşitsizliği]] adı altında formülize etti.
==Devrim sonrası: dördüncü aşama==
Einstein, bu tartışmalar sırasında yazdığı son belgede, görüşlerini git gide daha da katı bir biçimde savundu. Bilim camiasındaki çoğunluğun o dönemki haliyle kuantum teorisinindeki rastlantısallığın doğru olduğunu düşünmeleri onu çok rahatsız etmişti. [[bilimsel konsensüs|Bilimsel çoğunluk]], Einstein'ın rastlantısallık hakkındaki görüşlerine katılmasa da, atom teorisinin eldeki bilgiler ile tamamlanmış olarak kabul edilmeyeceğini düşünenler de yoğunluktaydı. Bilim insanlarının bu bölünmüşlüğünden dolayı da kuantum mekaniğindeki determinizm halahâlâ çürütülmüş değildir. ([[Kuantum mekaniğinin yorumları]] sayfasına bakınız)<ref>{{Kitap kaynağı|soyadı1=Bishop|ad1=Robert C.|editör1-ad=Robert|editör1-soyadı=Kane|başlık=The Oxford Handbook of Free Wil|erişimtarihi=4 Şubat 2013|baskı=Second|yıl=2011|yayıncı=Oxford University Press|konum=Oxford, New York|isbn=978-0-19-539969-1|sayfa=90|bölüm=Chaos, Indeterminism, and Free Will|url=http://books.google.nl/books?id=kzcFDsWg0GEC&pg=PA90&lpg=PA90&dq=Bell+1987,+1-13,+29-39;+Bohm+1952a,+1952b;+Bohm+and+Hiley+1993;+Bub+1997,+40-114,+Holland+1993;+see+also+the+preceding+essay+in+this+volume+by+Hodgson&source=bl&ots=5in429oGBd&sig=VuIoYZcukMN7fKCMC2EBalkb7g4&hl=nl&sa=X&ei=d9kQUbTCLqnW0QXtlIG4DA&ved=0CEcQ6AEwAw#v=onepage&q=Bell%201987%2C%201-13%2C%2029-39%3B%20Bohm%201952a%2C%201952b%3B%20Bohm%20and%20Hiley%201993%3B%20Bub%201997%2C%2040-114%2C%20Holland%201993%3B%20see%20also%20the%20preceding%20essay%20in%20this%20volume%20by%20Hodgson&f=false|alıntı=The key question is whether to understand the nature of this probability as epistemic or ontic. Along epistemic lines, one possibility is that there is some additional factor (i.e., a hidden mechanism) such that once we discover and understand this factor, we would be able to predict the observed behavior of the quantum stoplight with certainty (physicists call this approach a "hidden variable theory"; see, e.g., Bell 1987, 1-13, 29-39; Bohm 1952a, 1952b; Bohm and Hiley 1993; Bub 1997, 40-114, Holland 1993; see also the preceding essay in this volume by Hodgson). Or perhaps there is an interaction with the broader environment (e.g., neighboring buildings, trees) that we have not taken into account in our observations that explains how these probabilities arise (physicists call this approach decoherence or consistent histories<sup>15</sup>). Under either of these approaches, we would interpret the observed indeterminism in the behavior of stoplights as an expression of our ignorance about the actual workings. Under an ignorance interpretation, indeterminism would not be a fundamental feature of quantum stoplights, but merely epistemic in nature due to our lack of knowledge about the system. Quantum stoplights would turn to be deterministic after all.}}</ref><ref>{{Kitap kaynağı|soyadı1=Baggott|ad1=Jim E.|başlık=Beyond Measure: Modern Physics, Philosophy, and the Meaning of Quantum Theory|erişimtarihi=4 Şubat 2013|yıl=2004|yayıncı=Oxford University Press|konum=Oxford, New York|isbn=0-19-852536-2|sayfa=203|bölüm=Complementarity and Entanglement|kısım-url=http://books.google.nl/books?id=uVdjwsqrgz8C&pg=PA203&dq=scientific+consensus+determinism+bell+theorem&hl=nl&sa=X&ei=4v8PUaL5MarK0QWk8oCwBw&ved=0CFgQ6AEwBw#v=onepage&q=scientific%20consensus%20determinism%20bell%20theorem&f=false|alıntı=So, was Einstein wrong? In the sense that the EPR paper argued in favour of an objective reality for each quantum particle in an entangled pair independent of the other and of the measuring device, the answer must be yes. But if we take a wider view and ask instead if Einstein was wrong to hold to the realist's belief that the physics of the universe should be objective and deterministic, we must acknowledge that we cannot answer such a question. It is in the nature of theoretical science that there can be no such thing as certainty. A theory is only 'true' for as long as the majority of the scientific community maintain a consensus view that the theory is the one best able to explain the observations. And the story of quantum theory is not over yet.}}</ref>
== Ayrıca bakınız ==
|
