Namık İsmail: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
InternetArchiveBot (mesaj | katkılar)
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0
Khutuck Bot (mesaj | katkılar)
k Tarih bağlantısı düzenleme
1. satır:
[[Dosya:Namık İsmail Otoportre.JPG|thumb|200px|sağ|Namık İsmail, Otoportre 1918 tüyb 39,5x36]]
 
'''Namık İsmail''' ([[1890]], [[Samsun]] - 30 Ağustos [[1935]], İstanbul), [[Türkler|Türk]] [[ressam]].
 
[[Çallı Kuşağı]] ressamlarından olan Namık İsmail, ilköğrenimine [[1896]] yılında [[Kabataş]]’taki Şemsülmekatip’te başladı; daha sonra [[Beşiktaş, İstanbul|Beşiktaş]]’taki Hamidiye Mektebi’ne geçti. Resim öğretmeni Arslanyan’ın öğrencisi oldu ve okulu ikincilikle bitirdi. [[Saint Benoit Lisesi]]’nde okudu. [[Galatasaray Lisesi]] yangın sonrası yeniden açılınca, [[Tevfik Fikret]]’in müdürlüğü sırasında ikinci sınıftan beşinci sınıfa kadar bu liseye devam etti. Resim öğretmeni [[Şevket Dağ]]’dan özel [[resim]] dersleri aldı. Bakalorya sınavını kazanamayan Namık İsmail’i, babası resim eğitimi için [[Paris]]’e göndermeye karar verdi.
 
[[1911]]’de1911’de gittiği Paris’te resim öğrenimine başlayan Namık İsmail, Kısa süre [[Julian Akademisi]]’ne, sonra [[Fernand Cormon]] Atölyesi’ne devam etti. Birinci dönemi olarak nitelendirdiği sanat yaşamının, [[1914]] [[Fransa]] dönüşü, yaptığı resimlerde, Tekniğin zayıf, duygunun kuvvetli olduğunu, şiir ve düşgücünün teknikten önde geldiğini söyler. Akademik anlayışı benimseyen hocası Cormon’dan sanatçının fazla etkilenmediği görülür.
[[Dosya:Ismail-Country House.JPG|thumb|200px|sol|Namık İsmail, Köy Evi 1911- tüyb -24x33]]
[[Dosya:Insigne Turciae.svg|thumb|200px|Namık İsmail'in 1925'te tasarladığı Türkiye arması]]
1911 tarihli Köy Evi çalışması, Paris’e gittiği yılda empresyonist etkilerle yaptığı bir tablodur. [[Barbizon ekolü|Barbizon Okulu]] ressamlarının ve Corot’nun yapıtlarını anımsatan resimde, birbirinin içinde eriyen renkler, yeşilin maviye, kahverenginin sarıya kaçan tonları kullanılmıştır. Ağaçlarda, evde, kırda detaya kaçan fırça vuruşları egemendir: renkler, pastelleriyle homojenleştirilerek kullanılmış, yumuşak geçişlerle perspektif sağlanmıştır. Kompozisyon, sol alt köşeden sağ üst köşeye ikiye ayrılarak düzenlenmiştir. Üstte gri renklerin içinde yeşillerin de yer aldığı gökyüzü, alttaysa karakteristik Namık İsmail tarzı lekeci anlayışla ön plana çıkmış ana tema görülür.<ref name="antikalar"/>
[[1917]] Haziran ayında Galatasaraylılar Yurdu’nda açılan serginin düzenlenmesinde emeği geçen kişilerden biri olan Namık İsmail’e bu hizmetinden dolayı, “alamet-i mahsusalı gümüş [[Hilâl-i Ahmer Cemiyeti|Hilal-ı Ahmer]] madalyası” verildi.
 
Şişli’de kurulan atölyede, Namık İsmail ve dönemin diğer ressamları, [[İbrahim Çallı]], [[Hikmet Onat]], [[Ruhi Arel]], [[Sami Yetik]], [[Ali Cemal]], [[Ali Sami Boyar]] gibi sanatçılar savaş konulu resimler yaptılar. [[Galatasaray Sergileri|Galatasaray Sergisi]]’ nde halka gösterildikten sonra [[Viyana]] ve [[Berlin]]’de sergilenmeleri için, [[Celal Esad Arseven]]’le birlikte Berlin’e gitti.
 
İki yıl Berlin’de kaldı. [[Lovis Corinth]] ve [[Max Liebermann]]’ın atölyelerinde çalışarak tekniğini geliştirdi. [[1918]] tarihli Kendi Portresi’ne, ışık-gölge kontrastı ve kalın fırça vuruşlarıyla, tabloya anlatımcı bir etki vererek, güçlü ve kararlı kişiliğini, sert ve keskin bakışlarıyla tuvale rahatça aktardığı görülür.
[[1919]]’da1919’da yurda döndü. Almanya dönüşünü, sanatının ikinci dönemi olarak yorumlar. [[Corinth]]’in geniş, kalın fırça vuruşlarından, lekeci, serbest, bir-iki seansta ortaya çıkmış hızlı, atak tekniğinden etkilenen Namık İsmail’in, sonraki dönem tablolarının çoğunda hocasının teknik ve üslubunu uygulandığına tanık olunur. Corinth’in tekniğine yakın çalıştığı [[Güvertede Adamlar]] tablosunda, bir renk karmaşasının, açık-koyu tonlamaların, renk lekelerinin ve resimsel değerlerin ön plana çıktığı gözlenir. Figürler, renk kompozisyonunun öğeleri olarak kullanılır. Bu resim, ekspresyonizmin benimsendiği, klasik resim anlayışının geriye itildiği, renklerin ve boya dokusunun, konunun önüne geçtiği bir çalışmadır.
[[Dosya:Ismail-Men on Deck.JPG|thumb|200px|sağ|Namık İsmail,Güvertede Adamlar tüyb 32,8x40]]
Almanya’dan döndükten sonra, 1919’da [[Gazi Osman Paşa Ortaokulu]]’nda resim öğretmenliğine başlayan Namık İsmail, [[1920]] yılında Molla Şefik Bey’in kızı Mediha Hanım’la evlenir; on yıllık birliktelikten sonra ayrı yaşamaya karar veren çift, ressamın ölümünden iki ay önce boşanırlar.
[[Dosya:Mediha Hanım portrait.JPG|thumb|200px|sol|Namık İsmail, Eşi Mediha Hanım Portresi]]
23. satır:
İtalya’ya gitmek üzere kendisine izin verilmediği için Gazi Osman Paşa Orta Ortaokulu’ndaki görevinden istifa eden sanatçı, bir yıl boyunca bütün İtalya’yı gezdi ve resimler yaptı.
 
İtalya dönüşünde “İleri” gazetesinde önce ressam, sonra da yazı işleri müdürü olarak çalışan sanatçı, [[1921]] yılının ekim ayında [[Sanayi-i Nefise Mektebi]] ([[Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi]]) müdür yardımcılığı görevine atandı. [[1922]]’de1922’de bu görevinden ayrılıp tekrar Paris’e gitti.
 
Namık İsmail’in paletinde, [[1923]] tarihli “Bayır” tablosunda açıkça görüldüğü gibi gerçek bir renklenme başladı. Biçim kaygısı taşımadan, desene önem verilmeden, rengin ön plana çıkarıldığı bu çalışmada, renkler birbirine kaynaşarak, planların tuşlarla, kontur kullanılmadan, renk lekeleriyle bölünerek verildiği bir dönem başladı.
[[1924]]’teki1924’teki Galatasaray Sergileri’ne en iyi eleştiri alan yapıtlar arasında geçen Kasımpatı ve Çıplak tablolarıyla katıldı.
Kendisine Maarif Umum Müfettişliği görevi verilen sanatçı, dönemin Maarif Vekili [[Mustafa Necati Bey]]’le birlikte incelemelerde bulunmak üzere bir kez daha Paris’e gitti. 1925 yılında ilk [[Türkiye arması]]nı tasarladıysa da bu arma kullanılmadı.<ref>{{Web kaynağı | url = http://www.milliyet.com.tr/91-yillik-devlet-armasini-ariyor--gundem-1982558/ | başlık = 91 yıllık devlet armasını arıyor! | soyadı = Atakan | ad = Bahar | tarih = 11 Aralık 2014 | yayıncı = [[Milliyet (gazete)|Milliyet]] | dil = Türkçe | erişimtarihi = 29 Haziran 2016 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20160306105302/http://www.milliyet.com.tr/91-yillik-devlet-armasini-ariyor--gundem-1982558/ | arşivtarihi = 6 Mart 2016 | ölüurl = no }}</ref>
 
[[1928]] tarihinde Güzel Sanatlar Akademisi’ne müdür olarak atanan Namık İsmail, ayrıca “resim atölyesi öğretmeni” görevini de üstlendi. [[1935]] yılından ölümüne değin bu görevini sürdürdü.
 
İlk yapıtlarından başlayarak üslup ve teknik gelişimi, belli bir çizgide gitmediği açıkça görülmekte, aynı yıl içinde bile birbirinden farklı teknik ve üslupta resimler yaptığı gözlenmektedir. Sanatçı, [[Fransa]]’da [[Empresyonizm|empresyonist]], [[Almanya]]’da akademik, empresyonist ve [[Dışavurumculuk|ekspresyonist]] ressamlardan etkilenmesine karşın, konuya göre içinden geldiği gibi çalışmayı yeğlemiştir. Bazen paletinde hafif fırça vuruşları ve ışıltılı renklerin görüldüğü empresyonist, zaman zaman parlak renklerin ve karşıt tonların egemenliğinin hissedildiği ekspresyonist bir doğa ressamı, bazen realist bir figür ressam, sırasında akademik bir çıplak ressamı olmuştur. İkinci dönem resimlerinde renklerin ve boya dokusunun, konunun önüne geçtiği yoğun boya tabakaları dikkati çekmektedir.<ref name="antikalar">{{Web kaynağı|url=http://www.antikalar.com/v2/konuk/konuk0605.asp|arşivurl=https://archive.today/20130425025204/http://www.antikalar.com/v2/konuk/konuk0605.asp|arşivtarihi=25 Nisan 2013|başlık=Ayın Sanatçısı: 1914 Kuşağı Ressamlarından Namık İsmail|soyadı=Gürtuna|ad=Sevgi|tarih=24 Nisan 2013|yayıncı=antikalar.com|erişimtarihi=13 Mayıs 2008|ölüurl=yes}}</ref>
 
[[Dosya:Ismail-threshing.JPG|thumb|200px|sağ|Namık İsmail, Harman 1923 tüyb 165x200]]Gençlik yıllarında edebiyatla ilgilenen, [[İtalyanlar|İtalyan]] [[Rönesans]]ı’nın dehalarından [[Michelangelo]]’nun yaşamı ve sanatıyla ilgili bir biyografi çalışması da yapan sanatçı, [[30 Ağustos]] [[1935]]’te1935’te bir kalp krizi sonucu yaşamını yitirdi.
 
== Kaynakça ==
"https://tr.wikipedia.org/wiki/Namık_İsmail" sayfasından alınmıştır