Egemenlik: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k Kaynakça tahrip edilip uygunsuz bulunduğundan silinmiştir. |
Khutuck Bot (mesaj | katkılar) k Tarih bağlantısı düzenleme |
||
10. satır:
Modern krallıkların ortaya çıkmasıyla birlikte, devleti devlet yapan temel hak ve yetkilerin tanımlanması sorunu ortaya çıktı. Fransız hukukçu ''[[Jean Bodin]]'' (1530-1596) modern egemenlik kuramının kurucusu sayılır. 1576'da yayımladığı ''Les six livres de la république'' ([[Devlet'e Dair Altı Kitap]]) adlı eserde Bodin egemenliği "Devlet'in mutlak ve kalıcı gücü" olarak tanımladı. "Mutlak", egemenliğin bölünemeyeceği ve paylaşılamayacağı anlamındaydı (ancak bu mutlaklık sadece kamu hakları alanındaydı ve bireyin özel haklarına tecavüz edemiyordu). "Kalıcı" olması ise bu gücün [[hükümdar]]ın ölümü ile sona ermediği ve bireylerden bağımsız olduğunu gösteriyordu. Egemenlik belirtilerinin bir bölümünü hükümdar şahsen kullanabilir, bir bölümünü memurlarına ve kurumlara kullandırabilirdi. Ancak egemenliğin kendisi devredilemezdi.
17. yüzyılda [[Hollanda]]lı hukukçu ''[[Hugo Grotius]]'' (1583-1645) modern devletler hukukunun ilkelerini egemenlik kavramıyla temellendirdi.
[[Charles de Secondat, baron de Montesquieu|Montesquieu]] (1689-1755), 1745'te yayımladığı ''Esprit des Lois'' (Kanunların Ruhu) adlı eserinde, egemenliğin üç uygulama alanını birbirinden ayırarak, [[yasama]], [[yürütme]] ve [[yargı]] erklerinin dengelenmesinin önemine değindi. 1789'da kabul edilen ABD Anayasası, Montesquieu'nün görüşlerinin etkisiyle, yasama, yürütme ve yargının mükemmel denge içinde olacağı bir Devlet düzeni tasarladı.
| |||