Vikipedi

III. Napolyon: Revizyonlar arasındaki fark

Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
Yeni Üye (mesaj | katkılar)
Beyaz liste
4.945 değişiklik
Değişiklik özeti yok
k imla, değiştirildi: hükümet → hükûmet (5), Hükümet → Hükûmet AWB ile
39. satır:
1830'da [[Papalık]] yönetimine karşı başarısızlıkla sonuçlanan bir darbe girişimine, 1831'de de [[İtalya|Orta İtalya]]'da kardeşinin öldüğü bir ayaklanmaya katıldı.
 
I. Napoléon'un tek oğlu olan Reichstadt dükünün ölümünden (1832) sonra Louis-Napoléon kendisini ailesi adına Fransız tahtının varisi olarak görmeye başladı. "Rêveries politiques" (1832; Siyasal Düşler) adlıyla yayımladığı kitapçıkta Fransa'ya zafer ve özgürlüğü ancak bir imparatorun verebileceğini ileri sürdü. Napoléon'un yeğeni olarak Fransız ordusunun desteğini alacağı inancıyla 30 Ekim 1836'da bir hükümethükûmet darbesi gerçekleştirmek üzere [[Strazburg]] garnizonunu ayaklandırma girişimi başarısızlıkla sonuçlandı. [[Fransa hükümdarları listesi|Kral]] [[Louis-Philippe]] tarafından [[Amerika Birleşik Devletleri]]'ne sürgüne gönderildiyse de 1837'de ölüm döşeğindeki annesinin yanına çağrıldı. 1838'de Fransa'nın baskısı sonucunda İsviçre'den sınır dışı edilince İngiltere'ye yerleşti.
 
Louis-Napoléon 1839'da "Des idées napoléoniennes"i (Napoléonca Düşünceler) yayımladı ve o sırada ancak romantik bir efsane olan [[Bonapartizm|Bonaparte'çılığı]] siyasi bir ideolojiye dönüştürmeye çalıştı. Ona göre ideoloji ve siyaset, mantıksal düşüncenin olduğu kadar inancın da bir ürünüydü. Tarihin gelişmesini, Tanrı'nın gönderdiği ve ilerlemeyi temsil eden büyük insanlar gerçekleştiriyordu. I. Napoléon bunlardan biriydi, ama görevini tamamlamasına izin verilmemişti. Düzen ve özgürlüğü, halkın hakları ile otoritenin ilkelerini uyum içinde yaşatacak olan Napoléoncu görüş aynı zamanda sanayi ve ticareti de özendirecekti. 6 Ağustos 1840'ta 56 yandaşıyla birlikte Fransa'da, [[Boulogne-sur-Mer]] yakınlarında gene başarısızlıkla sonuçlanan yeni bir darbe girişiminde bulundu. Tutuklanarak mahkemeye çıkartıldı ve Ham Şatosu'nda sürekli ikamet cezasına çarptırıldı. Bu dönemde yazdığı birçok kitapçıktan "Extinction du paupérisme" (1844; Yoksulluğun Kökünü Kazımak) kendisine [[solculuk|sol]]da da bazı yandaşlar kazandırdı. 25 Mayıs 1846'da, Duvarcı Badinguet'nin giysileriyle buradan kaçmayı başararak İngiltere'ye geçti (Badinguet lakabı buradan gelir).<ref>[[Meydan Larousse: Büyük Lugat ve Ansiklopedi|Büyük Larousse Sözlük ve Ansiklopedisi]]</ref>
45. satır:
==Cumhurbaşkanlığı==
[[Dosya:Franz Xavier Winterhalter-The Empress Eugenie Holding Louis Napoleon.jpg|thumb|upleft|[[Eugénie de Montijo|İmparatoriçe Eugénie]] ve [[Louis-Napoléon Bonaparte (1856-1879)|İmparatorluk Prensi]], 1857]]
[[1848 Devrimleri|Şubat 1848 Devrimi]]'nin patlak vermesi üzerine Paris'e hareket eden Louis-Napoléon geçici hükümethükûmet tarafından geri gönderildi. Bu arada Geçici hükümet, bir yandan büyük burjuvazinin dolaplarına kurban giderken, öte yandan gizli örgütler içinde faaliyet gösteren aşırıların baskısı altında kaldı ve çalışamadı; Fransa tarihinde en geniş seçmen kitlesinin desteğini sağlayan bu yeni cumhuriyet girişimine karşı cephe almakla aşırılar, tutucu bir tepkinin oluşmasına yol açtılar. Barikatlarda savaşma ve şiddetli darbe geleneği, parlamenter hükümethükûmet kurumlarına karşı çevrilmiş ve Fransa'daki cumhuriyetçi güçler zayıflamıştı. Bu da tutucu tepkilere kapıyı sonuna dek açacaktı. Fransız halkının [[Terör Dönemi]] (1793-1794) sırasındaki baskı ve karışıklık ortamında cumhuriyetçiliğe karşı duyduğu tepki henüz küllenmemişti. Yeniden bu acı günlere dönmemek için, işleri düzene koyacak ve barış ortamını kuracak "dürüst bir otokrat"ta kurtuluşun bulunması güç olmadı.<ref name="ref702">[[Oral Sander]], ''Siyasi Tarih İlkçağlardan 1918'e'', [[İmge Kitabevi]], Eylül 2007. ISBN 975-533-043-3.</ref>
 
Napoléon'un bazı yandaşları küçük bir Bonaparte'çı parti kurarak kendisini Kurucu Meclis'e aday gösterdiler. 4 Temmuz'da dört ilde (département) seçimi kazanmasına karşın daha uygun koşulları bekleyerek meclis üyeliğine kabul etmedi. Eylüldeki seçimlerde ise beş ilde seçimi kazandı. Paris'e dönüşünden sonra hiç zaman kaybetmeden cumhurbaşkanlığı seçimlerine hazırlanmaya başladı.
 
Ulusal zafer anılarıyla Napoléon efsanesini canlandıran Louis-Napoléon, [[İkinci Fransa Cumhuriyeti|İkinci Cumhuriyet]] döneminde kendisini düzenin koruyucusu olarak göstererek ve toplumun her kesimine onların çıkarlarını gözetme vaadiyle kendini kabul ettirmeyi başardı. Orta sınıfa ve çiftçilere "düzen" ve "refah", yoksullara yardım sözü verdi. Geçici HükümetHükûmet tarafından, biriken borçlarının hemen tasfiye edilmesi istenen köylüler de, kendisinin de gırtlağına kadar borcu olan ve köylülerin borçlarına bu açıdan bakacak olan "büyük isimli" Louis Napoléon'u başlarında görmek istiyorlardı. [[Katolik]]lerle, [[Bourbon hanedanı]]nın ve [[Louis-Philippe]]'in yandaşlarının kurduğu tutucu Düzen Partisi de Napoléon gibi bir otokratı destekledi. Napoléon, Aralık 1848'de yedi buçuk milyon oyun beş buçuk milyonunun oyunu alarak cumhurbaşkanı oldu.
 
Kısa sürede orduda ve yönetimde bütün kilit noktalara kendi adamlarını getirmeyi başardı. 31 Ekim'de, ilk kez Ulusal Meclis'ten çok kendisine sadık kişilerden oluşan bir hükümethükûmet atadı.
 
Anayasa dört yılını tamamlayan bir cumhurbaşkanının yeniden seçilmesini önlüyordu. Anayasayı değiştirmek için gereken dörtte üç çoğunluğu elde edemeyeceğini anlayan Louis-Napoléon'un 2 Aralık'ta gerçekleştirdiği darbeye yalnız Cumhuriyetçiler karşı çıktı. 4 Aralık'ta, ülkenin pek çok yerinde olduğu gibi Paris'te de sokak çatışmalarında Cumhuriyetçiler yenilgiye uğramıştı. Louis-Napoléon Yasama Meclisi'ni dağıttı, buna karşılık genel oy hakkı tanıyan yeni bir anayasa ilan etti. Yeni anayasanın referandumla kabul edilmesinden cesaret alarak Kasım 1852'de yeni bir referandum yaptı ve Senato'nun imparatorluğun yeniden kurulmasını öngören kararının ardından III. Napoléon adıyla imparator ilan edildi (2 Aralık 1852). Ocak 1853'te Kontes [[Eugénie de Montijo]]'yle yaptığı evlilikten, "imparatorluk prensi" [[Louis-Napoléon Bonaparte (1856-1879)|Louis-Napoléon Bonaparte]] doğdu (1856).
57. satır:
==İmparatorluğu==
[[Dosya:Franz Xaver Winterhalter Napoleon III.jpg|thumb|sol|III. Napoléon'un portesi, [[Franz Xaver Winterhalter]]'in çalışması]]
III. Napoléon, finans ve sanayi burjuvalarının birbirleri arasındaki savaş nedeniyle yükselen işçi hareketine karşı zamanında önlem alamamasını değerlendirerek ve onların bu karmaşık dönemde, güçlü bir diktatoryaya olan ihtiyaçlarını kullanarak hükümethükûmet darbesi yapmış ve zaten proleterler karşısında yeterince bunalmış olan Fransız burjuvazisi, Napoléon Bonaparte'ın kardeşinin oğlunun iktidarını kabullenmişti
 
Napoléon, "makul ölçüde özgürlük" sözü vermiş olmasına karşın, polis devleti yöntemlerini uygulamaya koydu. Buna rağmen 1852-1870 arasındaki rejimde değişiklikler yaşanmıştı. İlkin otoriter imparatorluk (1852-1860) olarak, Napoléon Bonaparte'ın otoriterliğini anımsatmakla beraber, iktisadi refaha elverişli bir düzen sağlayan sert bir diktatörlük rejimi uygulandı. 1860'tan sonra ise iç politikada hoşnutsuzluk ve muhalefet arttı; Katolikler, sanayiciler ve liberaller rejimde bir yumuşama istemeye başladılar. Bunun üzerine liberal imparatorluk dönemine (1860-1870) geçildi.
"https://tr.wikipedia.org/wiki/III._Napolyon" sayfasından alınmıştır