Bizans Rumları: Revizyonlar arasındaki fark

 

[[Latince]] imparatorluk idaresinin dili olmasına rağmen Konstantin, başkenti Konstantinopolis'e taşındığında [[Orta Çağ Yunancası|Yunanca]]nın kullanılması zaten Roma imparatorluğunun doğu bölgelerinde yaygındı. [[Herakleios]]'un ({{Hükümdarlık dönemi|610|641}}) hükümdarlığında, Yunanca halk arasında baskın dil olup ayrıca yönetimde Latincenin yerini aldı. İlk başta, Bizans İmparatorluğu'nın çok milletli bir karakteri vardı, ama 7 yüzyılda [[İslam'ın yayılışı]] ile Yunanca konuşmayan vilayetlerin kaybı sonrası imparatorluğun kalbi olan modern [[Kıbrıs]], [[Yunanistan]], [[Türkiye]] ile [[Sicilya]] ve güney [[Bulgaristan]], [[Kırım]] ile [[Arnavutluk]]’un bazı bölgelerinde yaşayan Bizanslı Yunanlılar hakim hale geldi. Zamanla, onlarla Batı arasındaki, özellikle Latin Avrupa ile olan ilişki kötüleşti.

 

As the [[decline of the Byzantine Empire|Byzantine Empire declined]], the Byzantines and their lands came under foreign domination, mostly [[Ottoman Empire|Ottoman rule]]. The designation "[[Rûm]]" ("Roman") for the Greek-speaking Orthodox subjects of the Ottomans and "[[Rum millet]]" ("Roman nation") for all the [[Eastern Orthodox]] populations was kept both by [[Ottoman Greeks]] and their Ottoman overlords<ref>{{harvnb|Asdrachas|2005|p=8}}: "On the part of the Ottoman conquerors, already from the early years of the conquest, the word Rum meant at the same time their subjects of the Christian Orthodox faith and also those speaking Greek, as distinct from the neighbouring Albanians or Vlachs. "</ref> and lived on until the 20th century.

-->