Yay (silah): Revizyonlar arasındaki fark

En eski ok veya mızrak ucu güney afrika kıyılarında bulunmuş ve 71000 yıl öncesinden kalmadır, fakat bunlar atlatl ile atılan ucu taş temrenli'''temren'''li mızrak ya da sivri çubuklar olabilir.<ref>{{Dergi kaynağı | last1 = Brown | first1 = Kyle S. | last2 = Marean | first2 = Curtis W. | display-authors = 2 | last3 = et al | year = 2012| title = An early and enduring advanced technology originating 71,000 years ago in South Africa | url = | journal = Nature | volume = 491 | issue = 7425| pages = 590–93 | doi = 10.1038/nature11660 | pmid=23135405}}</ref>

*'''Rekörv''' (İng. Recurve): kiriş gerili değilken kabzanın okçuya en yakın, kolların ve uçların daha ileri büküldüğü tip.

*'''Refleks''' (İng. Reflex): kiriş gerili değilken sadece uçların ileri büküldüğü tip.

*'''Dekürv''' (İng. Decurve): her yanı okçu tarafında olan, kirişi normalde gergin olmayan bu yüzden devamlı kiriş takılı bulundurulabilen tip.

*'''Defleks''' (İng. Deflex): kolları okçu tarafına bükük olan yay; Normalde daha az gergin olan, ve tabiki daha az enerji depolayabilen yay tipi.

*Yekpare tahtadan yapılan '''uzun yaylaryay'''lar genellikle hareketsizken atmaya müsait olduklarından savunma ve siper savaşında, bekleme yeri avcılığında kullanılır, [[batı avrupa]]'da çok yaygındılar ve genellikle [[porsuk ağacı]]ndan yapılırlardı. Güney amerika ve Afrika yerlileri de bu tip yay kullanırlardı. Malzeme olarak esnek, ısıtılınca verildiği şekli soğuduğunda koruyan ve budaksız, lifleri en uzunundan yöresel bir ağacın kuru gövdesi yarılarak elde edilen parçalar kullanılır.

*[[Asya]]'da popüler olan geleneksel yaylar at üzerinde kullanıma uygun kısa, hafif, birçok malzemeyi birbirine yapıştırarak daha uzun yaylarla aynı özelliklere ulaşabilen '''kompozit''' ya da '''mürekkep''' yaylardılar. Kirişe'''Kiriş'''e bakan tarafa sıkıştırmaya dayanıklı malzeme olan boynuz şeritler, hedefe bakan tarafa esnemeye daha dayanıklı kas uzantısı sinir lifleri yapıştırılır, ikisi arasında esnek, ısıtılınca verilen şekli soğuduğunda koruyan ve budaksız, lifleri en uzunundan yöresel birkaç tahta parça iskeleti oluşturacak şekilde yapıştırılır. Tutkal olarak deriden veya balığın yüzme kesesinden 80 derece sıcak suda eriterek yapılan tutkal kullanılır. '''Çile''' ipekten yapılır. Çilenin alternatifi kiriştir ve büküle büküle kurutulmuş küçükbaş hayvan bağırsağından yapılır. Kirişin ve tutkalın ıslandığında kuvvetlerini kaybetmesi kurak iç kısımlarda pek sorun olmasa da, yay at derisi ile kaplanır kiriş yerine çile kullanılır.

*'''Japon yayı''', [[bambu]] ağacı şeritlerini değişik yönlerde birbirine yapıştırarak yapılsa da esasında bir yekpare malzeme yayıdır ve uzundur. Hareketsiz yavaş kullanıma müsaittir. Alt yanı kısadır, bu yüzden diz üstünde de kullanılabilir.

** [[Araplar]] kirişe dar bir halka asarak arkasında çilenin girdiği '''gez''' yani kertik yerine sivri bir uç olan bu yüzden çilesinde benzer halkalar düşmanın kullanamıyacağı ok yöntemini geliştirdiler.

** [[Çin]]'de bunun daha gelişmiş şekli M.Ö. 500 gibi oluğa '''kabza''' ve yay monte edip, kirişi tetiklenebilir mekanik bir düzenle tutabilen, ve germe işleminin ayaklakuvvetli bacak kaslarıyla, kolayca ve önceden yapılabildiği [[tatar yayı]] oldu. Seri üretilerek silahlananüretilen tatar yayıyayları ile silahlanan ordularıordular Çin'in birleştirilmesinde ve genişlemesinde büyük rol oynadılar.

:# basparmağınbaşparmağın çileyi yayın ok tarafına salıvermesiyle yaydan çıkışta oluşan ok yalpalanmalarının en aza indirgenmesine,

:# okun işaretleişaret ile orta parmak arasında her durumda yön değiştirmeden ve düşmeden tutulabilmesine,

Yayın bölümlerine uçtan ortaya doğru '''baş''', '''tonç kertiği''', kertiği koruyan sinir sargısı, '''çile''' (kertiğe takılan halka kısmı), '''kasan''', '''sal''', '''kabza''', '''çelik''' (yayın/kabzanın ortasını gösteren kemik çizgi) adları verilir. Sal-kabza geçiş bölgesi de sinir sargısı ile korunmuş olabilir. Çilenin ortasında okun el tutmasa da düşmeden yerinde kalmasını sağlayan '''gügül'''<ref name="adnanMehel"/> vardır.