Babailik: Revizyonlar arasındaki fark

Birçok cephede Babâîler ile çarpışan Selçuklular, nihâyetinde [[Baba İshak|Baba İshâk Kefersudî]] ve tâbi’lerini H. 637 / M. 1240 yılında Amasya Kalesi’nde ele geçirerek i’dam ettiler. Anadolu’da çıkan bu kanlı ihtilâlden son derece memnuniyet duyan ''“[[Şîʿa-i Bâtın’îyye]] [[Dâî]]leri”'' [[Olcaytu]]’nun sarayından Anadolu’nun dört bir yanına yayılmağa başladılar. Cereyan eden bu elîm hâdiselerden yeise kapılan ve [[İlhanlılar]]’ın baskılarından usanan Sünnî âlimler de Uç Beyleri’ne sığnmak zorunda kaldılar. Sabık Mes’udîye müderrisi “Şeyh Mecd’ed-Dîn İsâ” [[Ertuğrul Gazi]]’ye, “Cemâl’ed-Dîn Aksarayî de [[Mısır]]’a iltica etmişlerdi. Şiîliğin uğradığı bu büyük faciayı istismar eden bazı Acem fırsatçıları [[Şia|Şîʿa]]-i [[Bâtınîlik|Bâtın’îyye]] [[dâ’î]]si sıfatıyla Batı Anadolu’ya kadar nüfuz etmekteydiler. Bu [[Bâtınî]] – Babalar Anadolu’da Türkmen aşîretleri arasında tam teşekküllü bir ''“Alevîlik Cereyânı”'' oluşturmağa muvaffak oldular.

{{Ayrıca bakınız|Anadolu Selçukluları devrinde Alevîler|Alevî-Bâtınîlik tarihi|Alevî tarihi|Alevî tarihi (anlam ayrımı)}}

==== Bâtınî Babalar’ın halk üzerindeki etkileri ve devrin meşhur mutasavvıfları ====

{{ana|Ekberilik|Kalenderîlik|Kadiriye|Sühreverdiyye|Mevlevîlik}}