Konstantinos'un kullandığı dil, oldukça basit bir Orta Çağ Yunancasıdır, Kanonik [[İncil]]lerden biraz daha ayrıntılı ve eğitimli modern Yunan tarafından kolayca anlaşılabilir. Tek zorluk, o zamanlar standart kullanımda olan, modern bir okuyucuya ''prima facie'' zorlukları sunabilen teknik terimlerin düzenli kullanımıdır. Örneğin, Konstantinos müzakereler için uzak topraklara ''basilikoí'' (sözlük anlamı "kraliyet") göndermenin düzenli uygulamasından söz eder - bu durumda sadece "kraliyet adamlarının", yani imparatorluk heyetlerinin belirli bir göreve [[Büyükelçi|elçi olarak gönderildikleri anlamına gelir. Önsözde, imparator, her şeyi oğlu için "''ortak, gündelik konuşmaya vurgu yaparak düz bir hale getirecek"'' ve onunla birlikte daha sonra çalışmayı paylaşmayı seçebilecek üst düzey yetkililer için her şeyi yapmalarını amaçlayarak, kıvrımlı ifadeleri ve "''yüce [[Attisizm]]''" amaçsız kılınmıştır. Muhtemelen 10. yüzyıla ait Konstantinopolis'teki İmparatorluk Saray bürokrasisinin istihdam ettiği en yakın yazılı metindir.
For example, Constantine writes of the regular practice of sending ''basilikoí'' (lit. "royals") to distant lands for negotiations - in this case it is merely meant that "royal men", i.e. imperial envoys, were sent as [[ambassador]]s on a specific mission. In the preamble, the emperor makes a point that he has avoided convoluted expressions and "''lofty [[Atticism]]s''" on purpose, so as to make everything "''plain as the beaten track of common, everyday speech''" for his son and those high officials with whom he might later choose to share the work. It is probably the extant written text that comes closest to the vernacular employed by the Imperial Palace bureaucracy in 10th century Constantinople.
In 1892 R. Vari planned a new critical edition of this work and [[J.B. Bury]] later proposed to include this work in his collection of Byzantine Texts. He gave up the plan for an edition, surrendering it to [[Gyula Moravcsik]] in 1925. The first modern edition of the Greek text (by Gy. Moravscik) and its English translation (by R. J. H. Jenkins) appeared in Budapest in 1949. The next editions appeared in 1962 (Athlone, London) then in 1967 and 1993 (Dumbarton Oaks Research Library and Collection, Washington D.C.).
