Plethon: Revizyonlar arasındaki fark

 

Plethon, yaşamının bir döneminde [[Avrupa]] sahnesinde bir rol oynamış ve [[İtalya]]'da bir miktar ün kazanmıştır. [[Bizans İmparatorluğu|Doğu İmparatorluğu]]<nowiki/>nun bahtının yavaş yavaş kötülemesi, Türklerin ilerlemesi tehlikesine karşı Batı'nın yardıma gelmesini sağlamanın bir yolu olarak, [[Doğu Ortodoks Kilisesi|Doğu]] ya da Yunan Kilisesi ile [[Batı Kilisesi|Batı]] ya da [[Latin Kilisesi]] arasında olabilecek bir birleşmeye gidilmesi sorununu ortaya çıkarmıştı. Bu sorun 1438 ve 1439'da [[Floransa]]'da toplanan konsilde tartışılmıştır. Plethon Yunan temsilcilerinden biriydi, ama konsilin görüşmelerine pek katılmamıştı; zamanını daha çok, Platon ve Yeni-Platoncular üstüne konuşmalar yapmakla geçirmişti. Marsilio Ficino, [[Basel Konsili|Floransa Konsili]] sırasında [[Cosimo de Medici]]'nin sık sık onun bu konuşmalarını dinlediğini ve sonradan Batı'da Platonculuğun yayılması açısından o kadar yararlı olan [[Floransa Akademisi]]'ni kurma esinini bu konuşmalardan aldığını yazmaktadır. İleri yaşında (daha o zaman seksenlerinde bir ihtiyardı) Mistra'ya döndükten sonra, Plethon, Kendisini Platon'un yaşlılığında yaptığı gibi, Yasalar Üstüne bir kitap yazmaya vermiştir. Ama bu yapıtın konusu yasa değildi; daha çok, onun dinsel görüşlerinin bir bildirisiydi: bin yıldan daha uzun bir süre önce [[Julianus|İmparator Julianus]]'un yaptığı üzere, o da düzeltimlenmiş bir paganlığın (bir çeşit Platonculuk-Pythagorasçılık-Zarathustracılık karışımının) [[Hristiyanlık|Hristiyan]] inanç ve öğretisine karşı çıkarılmasına çalışmıştı. Bu kitaptan günümüze yalnızca parçalar kalmıştır: Plethon'un ölümünden sonra, patrik Gennadios tarafından yakılmıştır; fakat sayfalarını ateşe atarken, patrik, bu yapıtın ne nitelikte olduğunu göstermek ve kendi eyleminin haklılığını kanıtlamak için, başından ve sonundan bazı parçalar saklamıştır. Plethon'un yaşlılığında kaleme aldığı başka yazıları da vardır (biri Yunan Kilisesinin Aristotelescilerine karşı Platonculuğu savunur, bir başkası 1438-39 Konsilinin sözde karara bağladığı yine çetrefil bir öğreti sorununu ([[Kutsal Ruh]]<nowiki/>un çıkışını) tartışır) bunlar da, [[Yasalar Üstüne]] yapıtı gibi, çatışmalara yol açmıştır. Fakat elimizde kaydı olan son ürün (Palailogos'lardan, kardeşiyle kavgalı birine yazdığı kısa bir mektup gayet aklı başında bir barış çağrısıdır: burada, Atina demokratlarının İ.Ö. 404 yılında hasımlarına karşı yücegönüllü davranışını örnek gösterir) [[Aristoteles]] de, bunu tarihte bilinen en güzel ve devlet adamlığına en çok yakışan bir davranış diye övmektedir. (Dolayısıyla, Plethon bilgisini iyi amaçla da kullanabiliyordu.) 1450 dolaylarında ölmüş ve Mistra'da bir kiliseye gömülmüştür (bundan, Plethon'un o zamanlar tam bir din sapkını sayılmadığını anlıyoruz.); fakat bir çeyrek yüzyıl sonra 1475'te, cesedi yakılmış, [[İtalya]]'ya taşınmış ve [[Rimini]]'de o kentin beyi olan Malatesta diye biri tarafından bir kiliseye defnedilmiştir. Küllerinin gömülü olduğu mezarının üstünde şu yazı vardır: ''Gemistus Byzantinus philosophus suo tempore princeps'' (Zamanının baş filozofu Bizanslı Gemistus)<ref>Ernest Barker, Bizans Toplumsal ve Siyasal Düşünüşü (1982) s.239-242</ref>

{{filozof-taslak}}