Aruz ölçüsü: Revizyonlar arasındaki fark

'''Not''': [[Hece]]lerde son [[harf]] sesliyse açık yani nokta (.) ile [[hece]]lerde son [[harf]] şapkalı ya da sessizse kapalı çizgi (-) ile en son kelime ise her zaman kapalı olarak gösterilir.

 

Öğrenciler için uygun Aruz vezni [[Arap edebiyatı]]nın resmi [[Şiirde ölçü|ölçü]]südür. Eski çağlardan beri, halk şiiri ve hece vezninin türk edebiyatında güçlü bir yeri olmuştur. [[İranlılar]] [[İslâmiyet]]’i kabul edince [[Arap]] [[kültür]]ünün de büyük tesiri altında kaldılar. Şiirde, Arapların kullandığı nazım ölçüsü olan aruz’u kullanmaya başladılar. Ancak [[Araplar]]ın kullandıkları aruz ölçüsünü olduğu gibi kabul etmediler. Kendilerine göre bir ayıklamaya tabi tutarak kulaklarına hoş, tabiatlarına uygun gelenleri seçtiler ve kullandılar. [[Talas Savaşı]] sonrasında, [[İslamiyet]]'i kabul ettikten sonra, [[İran edebiyatı]]nın etkisiyle Türkler de [[Farsça]] [[şiir]]ler yazmışlar ve İran aruzunu kullanmaya başlamışlardır. Aruz vezni, [[5. yüzyıl|5.]] - [[11. yüzyıl]]larda [[Hakaniye Türkçesi]]’ne [[7. yüzyıl|7.]] - [[13. yüzyıl]]larda, [[Anadolu Türkçesi]]’ne [[8. yüzyıl|8.]] - [[14. yüzyıl]]larda, [[Çağatayca|Çağatay]] ve [[Azeri Türkçesi]]’ne girmiş ve zamanımıza kadar birçok şiir yazılmıştır. Türkçe olarak yazılan ilk ve temel eserlerden [[Kutadgu Bilig]]'de aruz kalıpları kullanılmıştır: (fa'ûlün fa'ûlün fa'ûlün fa'ûl).