Periyodik tablo: Revizyonlar arasındaki fark

[[1911]]'de [[Ernest Rutherford]] atom çekirdekleri [[Alfa parçacığı|alfa parçacıklarının]] saçılması deneyiyle çekirdek yükünün belirlenebileceğini gösterdi. Rutherford'un gösterdiği diğer bir şey bir çekirdeğin yükünün atom ağırlığı ile orantılı olduğuydu. Yine [[1911]]'de [[A. Van den Broek]] bir seri çalışmasıyla elementlerin atom ağırlıklarının atom üzerindeki yüke yaklaşık eşit olduğunu gösterdi. Bu yük daha sonra [[atom numarası]] olarak tanımlandı ve periyodik tablodaki elementleri yerleştirmede kullanıldı. [[1913]] de [[Henry Moseley]] bir grup elementin [[X-ışınları|X-ışınlar]] tayf çizgilerin dalga boylarını ölçerek, atom numarası ile elementlerin X-ışınları dalga boylarının ilişkili olduğunu gösterdi. Bu çalışma Mendeleyev, Mayer ve diğerlerinin yaptığı gibi atom ağırlıklarını temel seçmedeki yanlışlığı gösteriyordu.

 

 

Periyodik tablodaki en son büyük değişiklik, [[20. yüzyıl]]ın ortalarında [[Glenn Seaborg]]'un çalışmasıyla ortaya çıktı.[[1940]]'da [[plutonyum]]u bulmasıyla başlayan araştırması, 94 den 102 ye kadar olan tüm [[uranyum]] ötesi elementleri bulmasıyla sürdü. Periyodik tablodaki [[lantanit]] serisinin altına [[aktinit]]ler serisini yerleştirdi. [[1951]]'de Seaborg bu çalışmaları ile kimyada [[Nobel Ödülü]]nü kazandı. 106 nolu element [[seaborgiyum]] (Sg) olarak adlandırıldı.