|
[[Nuh]]'un oğulları Büyük Tufan'dan sonra Sinar ([[Sümer]])'da yerleşmiş, burada bir şehir ve göklere yükselen bir kule yapmak istemişlerdir.
Efsaneye göre tanrı kendisine ulaşmaya çalışan insanların kendini beğenmişliğine kızar ve o zamana kadar aynı dili konuşmakta olan insanların dillerini karıştırarak birbirlerini anlamalarını engeller. Kulenin yıkılışı [[Tevrat]]'ta anlatılmaz ancak Jubilees veya Leptogenesis olarak bilinen Yahudi belgelerinde anlatılır.
Yaratılış Destanında şu şekilde yer almaktadır:<ref>http://kutsal-kitap.net/bible/tr/index.php?id=15&mc=1&sc=4#_edn1</ref>
# Başlangıçta dünyadaki bütün insanlar aynı dili konuşur, aynı sözleri kullanırlardı.
# Doğuya göçerlerken Şinar bölgesinde bir ova buldular ve oraya yerleştiler.
# Birbirlerine, "Gelin tuğla yapıp iyice pişirelim" dediler. Taş yerine tuğla, harç yerine zift kullandılar.
# Sonra, "Kendimize bir kent kuralım" dediler, "Göklere erişecek bir kule dikip ün salalım. Böylece yeryüzüne dağılmayız."
# RAB nsanların yaptığı kenti ve kuleyi görmek için aşağıya indi
# ve şöyle dedi: "Tek bir halk olup aynı dili konuşarak bunu yapmaya başladıklarına göre düşündüklerini gerçekleştirecek, hiçbir engel tanımayacaklar.
# Gelin, aşağı inip dillerini karıştıralım ki birbirlerini anlamasınlar."
# Böylece RAB onları yeryüzüne dağıtarak kentin yapımını durdurdu.
# Bu nedenle kente [[Babil]] adı verildi. Çünkü RAB bütün insanların dilini orada karıştırdı ve onları yeryüzünün dört bucağına dağıttı.
Babil İbranice'de "Kargaşa" demektir.
Dini bir bakış açısıyla bu öykü sıklıkla insanın kusurluluğunu, tanrının kusursuzluğu ile kıyaslamak ve dünyadaki yüzlerce dilin kökenini açıklamak amacıyla kullanılır.
| 