Galatasaray Sergileri: Revizyonlar arasındaki fark

'''Galatasaray Sergileri''', 1916-1951 yılları arasında her yıl ağustos ayında İstanbul'da önceleri Galatasaraylılar Yurdu'nda (Società Operaia), daha sonra [[Galatasaray Lisesi]]'nde açılan ve Türkiye'de resim sanatının gelişiminde önemli etkisi olan geleneksel karma sergidir.

Türkiye'nin ilk uzun süreli sanat etkinliği olan Galatasaray sergilerinde 35 yıllık süreçte 350 sanatçının 6 bin kadar eseri sergilenmiştir<ref name=yeniden>[http://arsiv.zaman.com.tr/2003/05/17/kultur/h1.htm Burhan Eren, '''Galatasaray Sergileri’ yarım asır sonra yeniden açıldı''', ''Zaman Gazetesi, 17.05.2003'']</ref>.

[[1910]]'larda resim öğrenimi için [[Avrupa]]'ya giden [[İbrahim Çallı]], [[Hikmet Onat]], [[Nazmi Ziya Güran]], [[Feyhaman Duran]], [[Hüseyin Avni Lifij]] ve [[Namık İsmail]] gibi sanatçılar, [[I. Dünya Savaşı]] başlayınca [[Türkiye]]'ye döndüler. [[Çallı Kuşağı]] ya da "1914 Kuşağı" olarak anılan bu sanatçılar eğitim gördükleri [[Fransa]] ve [[Almanya]]'da [[İzlenimcilik|izlenimciliği]] tanıyıp; Türkiye'de de bu akım doğrultusunda çalıştılar. Resimlerini önce Galatasaraylılar Yurdu'nda, ardından da [[Galatasaray Lisesi]]'nde sergilemeye başladılar. Böylece "''Galatasaray Sergileri''" doğdu.

1921 sergisi Galatasaray Lisesi'nin resim dershanesiyle yanındaki iki sınıfta düzenlendi. O sene "''Osmanlı Ressamlar Cemiyeti''", "''Türk Ressamlar Cemiyeti''" adını almıştı. Yeni cemiyetin tüzüğü ve sergilere ilişkin aldığı yeni kararlar serginin kataloğunda yer aldı. <ref name=namik/> Ağustos ayı süresince açık kalacak sergilere katılabilmek için bir heyet oluşturulması ve sergilenecek eserler bu heyetin denetiminden geçmesi kararlaştırılmıştı.

[[II. Abdülmecit|Halife Abdülmecit]] himayesinde düzenlendi. İlk defa bir nü eser sergide yer aldı. Bu, Namık İsmail Bey'in "''Üryan''" isimli tablosudur.

[[Kurtuluş Savaşı]]'nın zaferle sonuçlanmasından sonra gerçekleşen ilk sergi olan 1923 sergisinin açılışında Halife Abdülmecid Efendi adına yaveri Ekrem Bey, [[Mustafa Kemal|Gazi Mustafa Kemal Paşa]] ve eşi adına mebus [[Hamdullah Suphi Tanrıöver|Hamdullah Suphi Bey]], [[Besim Ömer Akalın|Besim Ömer Paşa]], [[Ruşen Eşref Ünaydın|Ruşen Eşref]], [[Yakup Kadri]], [[Yusuf Akçura]] beyler, [[Türk Ocağı]] Yönetim Kurulu, ressamlar, gazeteciler bulundu. <ref name=namik/>.

İcra Vekilleri Heyeti, 1926'da "''Türk Sanayi Nefise Birliği''" adını alan cemiyetin sergilerini artık Ankara'da açmasına karar verdi. Galatasaray sergileri de devam ediyor, ancak Ankara'da açılan sergide satılmayan tablolar sergileniyordu. Bu durum, Galatasaray sergilerine ilginin azalmasına sebep oldu.

1927'de düzenlenen 11. Galatasaray Sergisi Türk resminde yeni bir evrenin başlangıcı oldu. Sergide 1914 Kuşağı'nın yanı sıra, o günlerde Avrupa'dan yeni dönen [[Zeki Kocamemi]] ve [[Ali Avni Çelebi]] gibi genç sanatçılar da yer aldı. Bu iki sanatçının [[kübizm]]den [[dışavurumcu]]luğa kadar dönemin bütün eğilimlerini özümsemiş olduklarını yansıtan inşacı (konstrüktif) yapıtları, izlenimci yaklaşımın artık etkisini yitirdiğini gösteriyordu. [[1929]]'da [[Ali Avni Çelebi]], [[Zeki Kocamemi]], [[Refik Epikman]], [[Cevat Dereli|Cevat Hamit Dereli]], [[Mahmut Cüda]] ve [[Nurullah Berk]] gibi genç kuşak sanatçıların öncülüğünde [[Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği]] kuruldu. Müstakiller, 1929’da Galatasaray Sergileri’nin antitezi olarak Beyoğlu’nda boş bir birahanede ilk sergilerini açtı.