Kafiye: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Etiketler: Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği |
II. Niveles (mesaj | katkılar) k düzeltme AWB ile |
||
1. satır:
'''Kafiye''' ya da '''uyak''', [[şiir]]de mısra sonlarında bulunan sözcüklerin son heceleri arasındaki ses benzerliğidir. Şiirde uyak, dize sonlarında bulunan farklı görevlerdeki ekler veya anlamları ayrı sözcükler arasında görülür. Dize sonlarında yinelenen aynı görevdeki ekler ya da sözcükler uyak değildir. Bunlara '''[[redif]]''' denir.
== Uyak türleri ==
34. satır:
: Anna annane nede güzel bahane
: Her şey burada şahane
Uyarı:
Satır 64 ⟶ 59:
==== Düz Kafiye ====
Bir dörtlüğün bütün dizelerinin biribiriyle uyaklı ya da ilk üç mısra biribiriyle uyaklı dördüncü dize serbest şekilde olmasıdır.
''Gül büyütenlere mahsus hevesle'' a
Satır 95 ⟶ 89:
====Örüşük Kafiye Şeması====
Batı şiirinden şiirimize geçmiş kafiye şemasıdır. Özellikle TERZARİMA nazım şeklinde kullanılan bir kafiye şemasıdır. Üç dizeli bentliklerden oluşur. Son bent tek dizeden oluşur. Son kelimelere bakılır
Şeması: (a,b,a), (b,c,b), (c,d,c),...
Satır 106 ⟶ 100:
A Gönüldür '''geçilmiyor'''
B Gönül bir top ibrişim
A Dolaşmış '''açılmıyor'''
Satır 141 ⟶ 135:
::Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı du'''var'''.
::Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim '''var'''.
:::''[[Mehmet Âkif Ersoy
Burada "''duvar''" ve "''var''" sözcükleri tunç uyak oluşturur.
Satır 168 ⟶ 162:
Benim sadık yarim kara topraktır.
:::''[[Âşık Veysel
Kalın olanlar SÖZCÜK halindeki rediftir.
| |||