VII. Mihail: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k →İmparatorluk idaresi: bağlantı düzenleme |
|||
33. satır:
Mikhail Dukas 1059 yılının sonlarından beri babası tarafından ortak imparatorluk ünvanı verilip imparatorluğun idaresi ile uğraşmaktaydı. X. Konstantin 1067 yılında öldüğü zaman VII. Mikhail 17 yaşındaydı ve devlet idaresini tek başına yüklenebilirdi. Ama Mikhail siyaset ve devlet idaresine pek ilgi göstermedi ve impratorluğun efektif idarecileri, bir nevi taht naipleri, olarak annesi Eudokia ve amcası [[Yannis Doukas (Sezar)|Yannis Doukas]] oldular.
[[1 Ocak]],[[1068]]de annesi Eudokia, [[IV. Romanos Diogenes|Romanos Diojen]] adlı bir ünlü generalle evlendi ve Romanos Diojen VII. Mikhail ve kardeşleri Konstantios ve Andronikos ile ortak imparatorluk ünvanını aldı. İmparatorluğun efektif idaresi Romanos Diojen eline geçti. Romanos Diyojen, Ağustos 1071'de Selçuk Sultanı [[Alp Arslan]]'a [[Malazgirt Meydan Muharebesi]]'nde yenilip esir düşünce, bu sefer efektif imparatorluk idaresini amcası Yannis Doukas ve Mikhail'in hocası olan [[Mikhael Psellos]] ellerine geçirdiler. Mikhail'in annesi ve taraftarları Romanos Diyojen'i geri gelip imparatorluk idaresini tekrar eline alması için bir komplo hazırladılar ama başarı kazanamadılar. Michael annesini Eudokia 'yı bir manastıra gönderdi ve [[24 Ekim]][[1071]]de VII. Mikhail tek imparator olarak yeniden tac giydirildi.
VII. Mikhail'in danışmanlığı yine amcası [[Yannis Doukas (Sezar)|Yannis Doukas]] ve Mikhael Psellos elinde bulunmakla beraber ülkenin maliye başmemuru olan hadım [[Nikeforitzes]]'de siyasi güç kazanmaya başladı. İmparator, hocası olan Mikhael Psellos tarafından akademik uğraşlara yöneltildi ve imparator bu uğraşlarla meşgul iken devlet idaresini danışmanlarına bıraktı. Nikeforitzes vergileri artırdı ve bunlar yanında devletin lükse olan harcamaları da arttı. Diğer taraftan devletin savunmasına ve ordusuna harcamalarını kısmak zorunda kaldı. Devletin gelirlerini artırmak zorunda kalan yüksek saray memurları, özellikle zenginler ve kiliseler ve manastırlardaki yüksek servetleri yüksekce vergilendirmek hatta doğrudan doğruya kamulaştırmak yoluna girdiler.
| |||