Deliorman: Revizyonlar arasındaki fark

'''Deliorman''' ([[Bulgarca]]: Лудогорие ''Ludogorie'') Aşağı [[Tuna]] Ovası'nda yer alan; [[Rusçuk]], [[Razgrad]], [[Silistre]], [[Şumnu]] ve [[Dobriç]] şehirlerini de kapsayan geniş bir bölgedir. Bu bölge halahâlâ Türklerin yoğun olarak oturdukları yerlerden biridir.

Yerli halk tarafından böyle adlandırılmasının sebebi ağırlıklı olarak [[Meşe]], [[Gürgen]] ve [[Kızılcık]] ağaçlarından oluşan çok sık ve geçit vermez ormanlarla örtülü olmasından ileri gelmektedir. Osmanlı arşivlerinde ise ismi "Deli orman" olarak geçmektedir. [[1942]]'de [[Bulgaristan Krallığı|Bulgaristan]] hükümeti Slav kökenli olan "Polesie" (orman tarafındaki yer) ismini koyduysa da bu isim asla yaygın kullanıma geçmedi ve [[1952]]'de şu anki adına çevirildiçevrildi.{{fact}} Bulgarca isim, Türkçeden mot-a-mot (kelimesi kelimesine) çeviritercüme ile "Deli" (Луд), "Orman" (гора) oluşturulmuştur.

Bölge tarihte [[pehlivan]]ları ile ün yapmıştır. Deliorman'lıDeliormanlı güreşçiler arasında [[Koca Yusuf]], [[Ahmet Kara]], [[Hergeleci İbrahim]], [[Kurtdereli Mehmet Pehlivan]], ve [[Katrancı Mehmet Pehlivan]] başta gelir.

Bölgeye ilk gelen Türkler, [[Kıpçak]]lar ve [[Peçenek]]lerdir. Daha [[Osmanlı Devleti]] kurulmadan çok önceleri Selçuklu Prensi [[İzzeddin Keykavus]] ve [[Hacı Bektaş-ı Veli]]'nin öğrencisi [[Sarı Saltuk]] binlerce TürkmenleTürkmen'le birlikte buraya gelmişler ve Kıpçak-Peçenek toplulukları ile karışmışlardır. Osmanlı Devleti kurulduktan sonra ilk zamanlar bölgeye pek fazla iskan olmamıştır, Osmanlı Devleti daha çok Güney Bulgaristan'daki şehirlere, ele geçirdiği beyliklerin ahalisini yerleştirmekteydi, fakat Kuzeyde bulunan Deliorman ve Dobruca'ya iskaniskân yapmamaktaydı,. buBu durum [[Yavuz Sultan Selim]] dönemiyle değişti, [[Şah İsmail]] ile yapılan savaştan sonra Anadolu'daki Alevi[[Alevî]] inanışlı bazıbâzı Türkmenler, Osmanlı DevletindenDevleti'nden soğudular. bununBunun üzerine Osmanlı yönetimi isyana katılan Türkmen aşiretlerini parçalayıp bir kısmını Balkan dağlarının ardında bulunan, Kuzey ülkelerinden ve Leh Kazaklarından gelecek saldırıda ilk zarara uğrayacak bölge olan Deliorman'a sürgün etmeye başladı. Kırşehir, Kırıkkale, Yozgat gibi illerdeki Alevi nüfusun önemli bir kısmı Deliorman'a sürüldü. Alevi Türkmenlerin ezici çoğunlukta olduğu Tokat, Sivas ve Malatya gibi şehirlerdeki AleviAlevî nüfustandanüfustan da büyük oranlarda Deliorman'a sürgün yaşandı. Sürgünle birlikte Deliorman'a gelen Türkmen toplulukları 16. yüzyılda Deliorman'da azınlık olan Türk nüfusunu çoğunluğa çevirdiler, yerli Sarı Saltuk Türkleriyle karışarak Deliorman Türk topluluğunu oluşturdular, 16. yüzyılda sürgün ile gelen Türkmenler Deliorman'a çabuk ısındılar çünkü burada 1200'lü yıllarla başlayan bir Horasani kültür vardı. Bu tarihi ve kültürel özelliklerinden dolayı Deliorman bölgesi Tasavvufi düşüncelerin ve özelliklede Bektaşilik, Babailik, Bedreddinilik gibi tarikatların çok yoğun olduğu bir bölge olarak anıldı, [[II. Mahmud]] döneminde özellikle Bektaşi tekkelerinin birçoğunun kapatılması açık kalanların ise birçoğuna Nakşibendi şeyhlerin atanması neticesinde Deliorman'ın Alevi-Bektaşi yönü azalmaya başladı, bir kısmı sünnileştiSünnîleşti. Bulgaristan topraklarının elden çıkmasıyla halk Anadolu'ya göç etmeye başladı, özellikle Trakya ve Ege bölgesine ve Adana-Mersin civarına yerleşen Deliorman'lılarDeliormanlılar toplu halde köyler kurarak kendi kültürlerini yaşattılar. Fakat 1950 sonrasında Türkiye'ye göç edenler, dağınık haldehâlde yerleştiler.