|
Tezkire kelime anlamıyla "zikredilen, zikri geçen" demektir.Kişilerin biyografisini çeşitli yönleriyle subjektif veya objektif ele alan eserlerdir. Bu eserler mensur yazılmakla birlikte içinde manzum kısımların yer aldığı tezkireler de vardır.
[[Türk Edebiyatı]]'nda tezkire yazma geleneğinin temeli [[Ali Şir Nevaî]]'nin Mecâlisü'n-Nefâyis adlı eserine dayanır.Edebiyatımızdaki ilk tezkire budur.Türk Edebiyatı'nda sırasıyla XVI.yüzyılda Sehi Bey, Latifî, Âşık Çelebi, Hasan Çelebi, Ahdî ve Beyanî; XVII.yüzyılda Sâdıkî, Riyâzî, Fâizî, Rızâ, Yümnî, Asım ve Güftî; XVIII.yüzyılda Mûcib, Safâyî, Sâlim, Beliğ, Safvet, Râmiz; XIX.yüzyılda da Fatin gibi belli başlı tezkire yazarları mevcuttur. Bunların dışında da yazılmış çok sayıda tezkire mevcuttur.
Tezkire klasik türk edebitatı şair ve yazarların şiirlerini ve hayatlarını kapsayan edebiyat antolojisi görevi gören bir kitaptır
İlk tezkire sehi beye ait olup heşt behişt ismini taşımaktadır. Bunun dışında latifi tezkiresi, ahdi'nin gülşen-üş şuara isimli tezkireleri de ünlüdür.
'''TEZKİRE'''
[[Şairlerin hayatını sanatını ve eserlerini konu edinen eserlere tezkiretüş-şuara adı verilir. Tezkire ünlü şairlerin biyografilerini ve sanatçı kişiliklerini anlatıp şiirlerinden örnek veren eserlere denir. Tezkireler bugünkü edebiyat tarihlerinin ve şiir antolojilerin yerini tutmaktadır. 16.yy'da yaşayan Latifi şiirleri de bulunmasına rağmen edebiyatımızda tezkiresiyle ünlü bir yazardır.
Edebiyatımızda ilk şairler tezkiresi Ali Şir Nevai’ye aittir. Osmanlı döneminde ilk tezkire Sehi Beyin Heşt Behişt adlı eseridir. Latifi tezkiresinde 310 şaire yer vermiştir. Latifi tezkiresinde şair ve sanatçıları objektif olarak değerlendirmiştir. Latifi tezkiresi bu yönüyle edebi tenkit örneğidir. Latifi’nin (1491-1582) 1546’da tamamlayıp Kanuniye sunduğu kendi adıyla anılan tezkiresi, 1896’da Tezkiretü’ş-Şuara adıyla yayınlanmıştır. Tezkiretü’ş-Şuara süslü nesir örneğidir.]]
Tezkire
{{edebiyat-taslak}}
[[Kategori:Türlerine göre Divan nazımı]]
| 