Türkü: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
Değişiklik özeti yok Etiketler: Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği |
||
2. satır:
'''Türkü''', [[Türkiye]]'nin sözlü geleneğinde, bir [[ezgi]] ile söylenen halk [[şiir]]lerinin her çeşidine verilen ad. Türkü sözcüğü, [[Türkler|Türk]] adının sonuna, ilgi eki olan "î" ekinin getirilmesiyle ortaya çıkmıştır. "Türkî", Türk'le ilgili, Türk'e özgü anlamında kullanılır.
Türkü, kendine özgü ve belirli bir ezgi ile söylenen, [[hece ölçüsü]]yle yazılan ve zamanla anonimleşen bir [[nazım]] biçimidir. Türküler ana dörtlüklerle, onu izleyen [[nakarat]]lardan oluşur. Türkülerdeki dörtlüklere (üçlük veya ikilik de olabilir) "[[bent]]" adı verilir. Nakaratlar ise halk dilinde "bağlama" ve "kavuştak" olarak adlandırılır. Kavuştaklar her ezgiden sonra tekrar edilen ikilik (ya da daha çok) dizelerdir.
Türkünün belirli bir şekli yoktur. Bir [[koşma]], bir [[semai]], bir [[destan]] ya da herhangi bir halk şiiri türkü ezgisiyle söylendiğinde türkü olur. Bu yüzden türkü tipinin en belirgin özelliği melodisidir. Türküler hece ölçüsünün her kalıbıyla söylenir. Yani hece sayısı itibariyle bir sınırlama olmaz.
Türkülerin büyük çoğunluğu
[[Mahmut Ragıp Gazimihal]], ezgilere göre usulsüz ve usullü türküler olarak iki ayrım yapar. Usulsüz olanlar; divan, [[bozlak]], koşma, [[hoyrat]] ve Çukurova'yı içine alan uzun havalardır. Usullü olan türküler grubunda ise genellikle [[oyun havası|oyun havaları]] yer alır ki bunlara [[Konya]]'da oturak havası, [[Şanlıurfa]]'da kırık hava adı verilmektedir.
Türklerde işlenen konulara göre de sınıflama yapan yazarlar vardır. Konularına göre türküler:
* Ninniler
* Çocuk türküleri
* Doğa türküleri
19. satır:
* İş türküleri
* Karşılıklı türküleri
* Ölüm türküleri (
* Oyun türküleri
* Tabiat ve hayvan türküleri
| |||