Latin Amerika edebiyatı: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
26. satır:
[[1888]]'de Nikaragualı şair [[Rubén Darío]]'nun düzyazı ve şiirlerden oluşan ''Azul'' (1888) adlı kitabı büyük yankılara yol açtı. Bu, Modernizm'i tam anlamıyla içeren bir kitaptı. Yeni biçim arayışları, dilin yeni ve heyecan verici bir biçimde kullanılması, yeni bir bilinci ve duyarlılığı gerektiriyordu. Modernizm, çeşitlilik gösteren bir akımdı. Kolombiyalı yazar [[José Asunción Silva]] (1865-1896) ve Meksikalı [[Manuel Gutiérrez Nájera]] (1859-1895) bu akımın içinde yer aldılar. Ama bu alanda en başarılı yapıtları, çok işlek bir dille yazan Rubén Darío, Arjantinli [[Leopoldo Lugones]] (1874-1938) ve Uruguaylı [[Delmira Agustini]] (1886-1914) verdiler.
Başlangıçta şairler duygularını ince ve müzikli bir dille şiire döktüler. [[1898]] İspanya Amerika Savaşı'ndan sonra ise, kendi ülkelerinin güzelliklerinden ve sorunlarından söz etmeye başladılar.
20. yüzyılda toplumsal adaletsizlikler ve Amerika Yerlileri'nin uğradıkları haksızlıklar Latin Amerika edebiyatının temel konuları oldu. [[Mariano Azuela]] (1873-1952) Meksika Devrimi'nin acılarını ve dehşetini anlatan ''Los de abajo''yu (1916) yazdı. Kolombiyalı yazar [[José Eustasio Rivera]] (1889-1928) La vorágine'de (1924) Amazon ormanlarında çalışan kauçuk işçilerinin yürekler acısı, çetin yaşamlarını anlattı.
Venezuelalı [[Rómulo Gallegos]] (1884-1969), büyük çiftlik sahibi acımasız bir kadını konu alan ''Doña Bárbara'' (1929) adlı yapıtıyla Amerika'nın önde gelen romancıları arasına katıldı. Uruguaylı [[Horacio Quiroga]] (1878-1937), Arjantin'in kuzeyindeki [[tropikal]] bölgede geçen öykülerinde, doğa güçleri karşısındaki insanı konu aldı.
İlgi çekici bir roman olan ''Don Segundo Sombra'' (1926) Arjantinli [[Ricardo Güiraldes]] (1886-1927) bir taşra kasabasından kaçan öksüz bir çocuğun öyküsünü anlattı. Arjantin'in ulusal simgesi goşo'yu efsanevi bir halk kahramanı olarak ele aldı.
Brezilyalı yazarlar çok geniş olan ülkelerinin çeşitli bölgelerinde, özellikle de kuzeydoğuda, kültürlerini korumanın önemini vurguladılar. [[José Lins do Rego Cavalcanti]] (1901-1957) ''Ciclo de Cana de Açucar'' adını taşıyan roman dizisinde, [[plantasyon]] yaşamından kesitler verir. [[Érico Lopes Veríssimo]] (1905-1975) ''O Tempo e o Vento'' (1949-1962) adlı üçlü romanında, [[Rio Grande do Sul]] yöresinin tarihini olağanüstü bir sevecenlikle yeniden yaşatır. [[João Guimarães Rosa]] (1908-1967), ''Grande Sertao: Veredas'' (1956) adlı epik romanında Brezilya'nın kuzeydoğusundaki uzak, barınmaya elverişsiz ve çorak topraklardaki yaşamı anlattı.
==Şiir==
| |||