[[Dosya:Ural-Altay dil ailelerinde kişi zamirleri.jpeg|alt=Ural Altay Dil Ailelerinde Kişi Zamirleri|thumb|Ural Altay Dil Ailelerinde Kişi Zamirleri]]
'''Ural Altay Dil Ailesi''', eskiden birtakım dil bilimcilerinin varlığını savunduğu; fakat üzerinde genel olarak anlaşmaya varılmamış olan kuramsal bir dil öbeğidir. Günümüzde [[Altay dilleri]] ve [[Ural dilleri]] olarak ele alınan bu dil aileleri, eskiden aralarında var olduğu düşünülen dilbilimsel genetikten dolayı "Ural-Altay" dil ailesi denmekteydi.
'''Ural Altay Dil Ailesi''', 19. yüzyılda ve bazı ülkelerde 20.yy ortalarına kadar yaygın biçimde kabul edilen, günümüzde ise tartışmalı hale gelen bir kuramsal dil öbeğidir. Günümüzde Ural-Altay dil ailesi ile birlikte, bu dil ailesini [[Altay dilleri]] ve [[Ural dilleri]] olarak ikiye ayırılması da sıklıkla kabul görmektedir.
Bu "ailenin" [[Altay dilleri|Altay kolu]] [[Türkçe]], [[Moğolca]], [[Mançuca]] ve [[Tunguzca]]'dır. [[Macarca]], [[Fince]] ve [[Estonca]] ise bu ailenin [[Ural dilleri|Ural kolundand]]ır. Bazı dil bilimciler [[Korece]] ile [[Japonca]]'yının da buUral-Altay aileyedil katmışailesine olsalarait daolduğunu bugösteren yöndeki kanıtlar dahaçalışmalar da zayıftır. Fakat son zamanlarda yapılan karşılaştırmalı çalışmalar Japonca ve Korece'nin bu gruba girdiğini göstermiştirmevcuttur.<ref>Talat Tekin, Japonca ve Altay Dilleri, Doruk, 1993.</ref>
Günümüzde çoğu dil bilimci Ural ve Altay ailelerindeki benzerlikleri "tarihsel orijin" veya "yakınsama" ile sonuçlanmış karşılıklı etkileşim ile açıklamaktadır. Sondan ek alırlar. Ural ve Altay dil aileleri arasında ünlü uyumu, sondan eklemelilik, cümlede özne-nesne-yüklem sıralaması ve dillerin dilbilgisel olarak cinsiyetsiz olması gibi güçlü benzerlikler göstermişlerdir. Fakat bu tipyapısal benzerlikler yapısaldır. Tarihsel dil bilimi araştırmasında ortak kelime kökleri önemli bir yer tutmaktadırvardır.
Günümüzde bu dil ailesinin varlığına dair bulunabilecek bilgilerin çoğu 1950 öncesi kaynaklara dayanmaktadır. [[Ural Dil Ailesi]] ile [[Altay Dil Ailesi]]nin ayrı incelenmesi gerektiğini savunanlar da azımsanmayacak kadar çoktur ve birçok modern dilbilimci bu görüştedir.
