Beyaz Terör: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Konu hakkında Rusça sayfadan tercüme edilerek bilgi verilmiştir. |
|||
111. satır:
[[Kolçak]]’ın kontrolündeki [[Ekaterinburg]]’ta da 25 bin kişi infaz edilmiş, kadın ve çocukların da dahil olduğu nüfusun % 10’u kırbaçlanmıştır. <ref> П. А. Голуб. Большая ложь о красном и белом терроре в эпоху Великого Октября и гражданской войны // Марксизм и современность : журнал. — 1999. — В. 1—2. . </ref> Ancak Kolçak ve destekçisi aristokrat köylülerin (kulaklar) işçilere yönelik acımasız politikası büyük bir isyana sebep oldu. O döneme kadar bölgede 150 bin civarında olan Kızılların sayısı isyanla birlikte 400 bine ulaşmıştı. Amiral [[Aleksandr Kolçak | Kolçak]] ’ın yanlış politikaları Kızıllara yarıyordu.
==Güney Rusya'da Beyaz Terör==
Güney Rusya'daki Beyaz Terör'ün önderi ise [[Anton Denikin]]'di. Devrimden sonra hapisten kaçarak Novocherkassk bölgesine giden [[Anton Denikin|Denikin]] burada Kızıllara karşı [[Beyaz Ordu]]'yu örgütleme girişimlerine başladı. Don Bölgesi'nde faaliyet göstererek Rus İç Savaşı sırasında Beyaz Ordu]]'nun güney bölgesi kumandanlığını üstlendi. [[Anton Denikin]]'in "büyük, birleşik ve bölünmez Rusya sloganıyla başlattığı iç savaştaki önemli bazı söylemleri şunlardı:
"Kızıllara karşı kutsal [[Rusya]]'yı korumalıyız. Kızıl egemenliği yenmek için gerekirse şiddeti meşrulaştırabiliriz"<ref name="ternoviyvenetzvk">Виктория Куликова. «Терновый венец, пронзенный мечом.»</ref>
"Kutsal mücadelemizde güney [[Rusya]] topraklarını kapsayan bölgede bazen provokasyon, organize suçlar, soygun hareketleri olduğunun farkındayım. Kiev, [[Harkov]], [[Odessa]] ve [[Rostov]] (Don) bu konuda dikkat çekiyor. Ancak öncelikli hedefimiz düşmanı yenmektir. Bu nedenle zafiyetleri gizlemek ve mücadeleye odaklanmak gerekmektedir." <ref name="denikin">[http://militera.lib.ru/memo/russian/denikin_ai2/4_11.html Деникин А.И. Очерки русской смуты. — Париж, 1921.].</ref>
[[Beyaz Ordu]]'ya destek amacıyla bölgeye gelen İngiliz birlikleri kumandanı G. J. William, anılarında şunları belirtti;
"Genel olarak, gönüllüler tarafından esir alınanlara yapılan muamele korkunçtu. Bu konuda [[Anton Denikin|General Denikin]]'in savaş kurallarını açıkça ihlal ettiği görülüyordu. Zulüm bazen mücadelenin haklılığına zarar verecek ve utanç duyulacak kadar şiddetliydi. Silahsız rakiplerini vuran, esir aldığı kişilerin derisini yüzen askerler vardı. Mücadele canice ve vahşi boyuttaydı. <ref>[http://www.bibliotekar.ru/belaya-armiya/5.htm Виллиам Г.Я., Побежденные].</ref>
[[Anton Denikin|General Denikin]], [[Bolşevik]]lere karşı mücadelede Gönüllü Ordu'nun savaş dışı cinayet, tecavüz, soygun gibi suçlarının sorumluluğunu kabul etmiyordu. Bölge valisinin ve denetiminde olan askeri mahkemelerin işlenen suçlara karşı tedbir alması ve cezai yaptırım uygulaması konusunda girişimde bulunmuyor ve suçlar konusunda müsamaha gösteren bir tavır sergiliyordu. <ref>name="reprzakbelprav"</ref>
Don Bölgesi'nde bulunan anti-Sovyet yerel hükümete bağlı Adalet Bakanlığı Çarlık hükümetinin 1903 yılındaki Ceza Kanunu'nda 8 Ocak 1919'da değişiklik yaparak olağanüstü koşullarda idam cezasını kolaylaştıran hükümler getirdi. 22 Şubat'ta Adalet Bakanlığı'nın özel bir toplantısında ölüm cezası, zorla çalıştırma, kürek mahkumiyeti gibi yaptırımlar kabul edildi ve toplantı tutanakları [[Anton Denikin|General Denikin]] tarafından imzalanarak onaylandı.
| |||