İngiliz İç Savaşı: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmemiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Kudelski (mesaj | katkılar)
Kategori değişikliği.
Gezgin 75 (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
2. satır:
[[Dosya:English civil war map 1642 to 1645.JPG|thumbnail|250px|İç Savaş'ta taraflar; kırmızılar kraliyet yanlıları, sarılar cumhuriyetçiler]]
 
'''İngiliz İç Savaşı''' [[1642]] - [[1651]] yılları arasında ''Cumhuriyetçiler'' ve ''Kraliyet'' yanlıları arasında yaşanmış politik görüş anlaşmazlıkları ve fiziksel çatışmaları adlandırırken kullanılan genel terimdir. Birincisi 1642 - 1645 yılları arasında, ikincisi 1648 - 1649 yılları arasında yaşanan çatışmalar [[I. Charles (İngiltere)|I. Charles]]'a, 1649 - 1651 yılında gerçekleşen üçüncüsü ise [[II. Charles]]'a karşı Cumhuriyetçiler tarafından yapılmıştır. İç savaş [[3 Eylül]] [[1651]]'de Worcester Savaşı ile Cumhuriyetçilerin güçleri ele geçirmesi ile sona erdi.
[[Dosya:Charles I of England.jpg|thumbnail|250px| title Louvre | artist Antoon van Dyck (1599–1641)|İngiltere Kralı Charles I.(1600–1649).]]
 
17. yüzyıl birçok iç kargaşaya rağmen İngiltere’nin yükselmekte devam ettiği bir dönem oldu. I. Charles’in idamı ve [[Cromwell]]’in cumhuriyet adı altında diktatörlüğünü ilanı çok büyük iç krize zemin hazırladı. Ancak bu mücadele sonunda krallık yeniden kurulduğu gibi Parlamentonun nüfuzu da arttı. Veve artık [[İngiltere]] krallarının şahsen devleti yönetmeleri devri kapandı. Parlamento ile kral arasında sonradan kralın hükümet etme yetkilerinin tamamen ortadan kalkmasıyla neticelenecek bir denge hasıl oldu.
İngiliz devrimi modern devrimlerin ilkidir. Birçok bakımdan sonraki Fransız ve Rus devrimlerine yakın yanları vardır. Her siyasi devrim kendine özgü karmaşık gelişme çizgisini izler. Devrimler belli aşamaların neticesinde ortaya çıkarlar. Aşamaları şöyle değerlendirmek mümkündür; siyasi ve entelektüel kargaşanın hızla arttığı bir başlangıç dönemi ve eski rejimin çökmesi siyasi kriz uzadıkça radikal bir önderliğin öne çıkması, devrimin sola kayışının bir noktadan sonra durması; güçlü ve çoğu zaman askere dayalı bir parti eliyle iktidarın pekiştirilmesi ve siyasi dengenin giderek yeniden kurulması kimi zaman biçimsel bir yenilemeyle devrimci hareketin çökmesidir. Bu aşamaları İngiliz ve Fransız devrimlerinde görmek mümkündür.