'''Ural Altay Dil Ailesi''', eskiden birtakım dilbilimcilerinindil bilimcilerinin varlığını savunduğu; fakat üzerinde genel olarak anlaşmaya varılmamış olan kuramsal bir dil öbeğidir. Günümüzde [[Altay dilleri]] ve [[Ural dilleri]] olarak ele alınan bu dil aileleri, eskiden aralarında var olduğu düşünülen dilbilimsel genetikten dolayı "Ural-Altay" dil ailesi denmekteydi.
Bu "ailenin" [[Altay dilleri|Altay kolu]] [[Türkçe]], [[Moğolca]], [[Mançuca]] ve [[Tunguzca]]'dır. [[Macarca]], [[Fince]] ve [[Estonca]] ise bu ailenin [[Ural dilleri|Ural kolundand]]ır. Bazı dilbilimcilerdil bilimciler [[Korece]] ile [[Japonca]]'yı da bu aileye katmış olsalar da bu yöndeki kanıtlar daha da zayıftır. Fakat son zamanlarda yapılan karşılaştırmalı çalışmalar Japonca ve Korece'nin bu gruba girdiğini göstermiştir.<ref> Talat Tekin, Japonca ve Altay Dilleri, Doruk, 1993.</ref>
Günümüzde çoğu dilbilimcidil bilimci Ural ve Altay ailelerindeki benzerlikleri "tarihsel orijin" veya "yakınsama" ile sonuçlanmış karşılıklı etkileşim ile açıklamaktadır. Sondan ek alırlar. Ural ve Altay arasında ünlü uyumu, sondaneklemeliliksondan eklemelilik, cümlede özne-nesne-yüklem sıralaması ve dillerin dilbilgisel olarak cinsiyetsiz olması gibi güçlü benzerlikler göstermişlerdir. Fakat bu tip benzerlikler yapısaldır. Tarihsel dilbilimdil bilimi araştırmasında ortak kelime kökleri önemli bir yer tutmaktadır.
Günümüzde bu dil ailesinin varlığına dair bulunabilecek bilgilerin çoğu 1950 öncesi kaynaklara dayanmaktadır. [[Ural Dil Ailesi]] ile [[Altay Dil Ailesi]]nin ayrı incelenmesi gerektiğini savunanlar da azımsanmayacak kadar çoktur ve birçok modern dilbilimci bu görüştedir.
