Kadın hareketi: Revizyonlar arasındaki fark

Aileye ikinci bir gelir sağlamak, kadınların çalışma nedenlerinin başlıca amacıdır. Eğitim seviyesi kadının çalışma talebini direkt etkilemektedir. Eğitim seviyesi artan kadın işgücü piyasasına katılma sebepleri; meslek edinme, moral, isteklendirme, bağımsız bir kişilik edinme, yeni sosyal ilişkiler içinde olma ve geleceğini güvence altında tutma gibi nedenlerdir. Bunun üzerine yapılan araştırmalar son 20–30 yıllık zamanda kadınların işgücüne katılmalarında özellikle gelişmiş ülkelerde önemli artışlar olduğu göstermektedir. Örneğin; Amerika’da İkinci Dünya Savaşı sonrası yapılan bir ölçümde, erkeklere sorulan “evli bir kadının eşinin geçimini sağlamasına rağmen dışarıda çalışmasını kabul ediyor musunuz?” sorusuna cevap olarak, erkeklerin sadece %18’i bunu kabul etmiştir. 1960’tan sonraki yıllarda ise bu oran %50’lere yükselmiştir.

 

 

20. yüzyılın ikinci yarısından sonra Türkiye’de hızla değişiklik ve gelişim gösteren toplumsal yapı, zayıf olan insanı korumaya yönelik olan sosyal hukuk devletinin gerçekleşmesini sağlayıp, “cinsiyetler arası eşitlik” gibi kavramları gündeme getirmiştir. Sonuç olarak da ataerkil aile düzeni, yerini, iki bireyin güç ve otoritesine dayanan eşit aile yapısına bırakmıştır. Aile reisi ifadesi de yerini aile üyeleri ifadesine bırakmıştır. Bu sayede kadının ailedeki konumu değişmiş, kadının sorumluluk ve yetkileri artmış,e erkeğinkine eşit kılınmıştır. Kadınlar kendi sosyal güvencelerini bizzat kendileri çalışarak edinmeye başlamışlardır. Buna dayanarak, Türkiye için yapılan bir ölçümde, Türklerin %69’u evlilikte kadın ve erkeğin birlikte çalışması düşüncesini onaylarken, %29’unun sadece erkeğin çalışmasını istediği görülmektedir. Elde edilen bu sonuç, kadının çalışmasına dair sosyal bakışın ve davranışında Türkiye’de zamanla değişmeye başladığının bir göstergesidir.