Sokrates: Revizyonlar arasındaki fark

▲=== '''Sokrates''' ([[Yunanca]]: '''Σωκράτης''', {{Small|''Yunanca Telaffuzu'':}} '''''Sokratis'''''; M.Ö. 469; [[Atina]] - M.Ö. 399, [[Atina]]), [[Antik Yunan]] filozofudur. Heykeltıraş Sophroniskos'un ve ebe Fenarete'nin oğludur. [[Yunan felsefesi|Yunan Felsefesinin]] kurucularındandır. ===

▲=== Özel yaşamına ilişkin fazla bir şey bilinmemekle beraber Sokrates, [[Platon]] ve [[Ksenophon]]’a kadar uzanan bir geleneğe göre kendisine üç çocuk veren Ksanthippi ile evlidir. Platon ve Ksenophon’un çizdiği portreye göre basık burunlu, patlak gözlü, sarkık dudaklı ve göbeklidir. Alçakgönüllü, alışkanlıkları ve felsefeden başka bir uğraşı olmadığı bilinen Sokrates, başta öğrencisi Platon olmak üzere Yunan gençleri üzerinde giderek kendisini taklit etmeye varan derecede yükselen bir etki yaratır. Onun gibi yalın ayak yürürler. Hatta bu grup özentisini alaya almak için [[Aristophanes]] ''[[Kuşlar (oyun, Aristophanes)|Kuşlar]]'' adlı komedyasında bir terim icat eder. Bu terim ''Esokraton''’dur. Uzun saçlı olurlar, açlık çekerler, Sokrateslik taslayanlardır. [[Ahlak]] felsefesinin kurucusu olarak kabul edilen Sokrates’in yaşamının en belirgin olaylarından biri M.Ö. 399 yılında hakkında açılan davadır. Platon'un [[Sokrates'in Savunması]] adlı eserinde anlattığı kadarıyla Sokrates, şehrin tanrılarına inanmamak onların yerine başka tanrılar koymak ve böylece gençliği zehirlemekle suçlanır. Sokrates bu suçlamalar sonucunda ölüme mahkûm edilir. Sokrates, yazılı bir kaynak bırakmamıştır. Yaşamı ve düşünceleri ile ilgili bilgiler [[Aristophanes]] gibi çağdaş yazarlar, Platon ve Ksenophon gibi ardıllarının yazdıkları ve Sokrates’in ölümünden on beş yıl sonra dünyaya gelen [[Aristoteles]]’in dolaylı anlatımlarıyla günümüze ulaşmıştır. ===

▲=== Sokrates'te Felsefi Başlangıç ===

▲=== Sokrates'in [[felsefe|felsefi]] yaşamına başlangıçlık eden olay [[Delphoi Tapınağı]] ziyaretidir. ===

▲=== Sokrates felsefesinin ana temalarını ele alan başlıca kaynak [[Sokrates'in Savunması]] adlı diyalogdur. Bu diyalog Sokrates hakkında açılan dava sonrasında Platon tarafından kaleme alınan bir felsefi başkaldırıdır. Bu eser, Sokrates'in felsefi yaklaşımı uyarınca sürdürdüğü yaşamını sergiler. Sokrates yaşam tarzını ve yaşam tarzı nedeniyle sahip olduğu güçlü düşmanlıkları sergilemek amacıyla dostu [[Khairephon]]’un Delphoi Tapınağı kahini Pythies’e kendisi ile ilgili ziyaretini aktarmayı gerek görür. Khairephon, kahine Sokrates’ten daha bilge birisinin bulunup bulunmadığını sorduğunda kahin, ondan daha bilge birisinin bulunmadığını söyler. Bu bilgiyi alan Sokrates önce şüpheye düşer, çünkü hiçbir şey bilmediğinin farkındadır. Ama tanrı yalan söylemeyeceği için kahinin sözlerinin doğruluğundan şüphe etmemek durumundadır. Böylece söz konusu kehanetin, çözülmesi gereken bir bilmece olduğunu düşünerek araştırmaya koyulur. Önce adı bilgeye çıkan [[politika]]cıya, sonra ozanlara, daha sonra da sahip oldukları ''[[Sophia]]'' ile ünlü olan ustaların ve zanaatkarların yanına gider. Onlara sorduğu sorularla, onların bilge olmadıklarını kavrar. Sokrates bunların cehaletin pençesinde kıvrandıklarını fark eder. Bu kişiler, hem bilmedikleri şeyleri bildiklerini sanmaktadırlar hem de neleri bilmediklerinin farkında değillerdir. Oysa cehaletten daha büyük bir kötülük yoktur. Sokrates bu kişilerden farklı olarak, bilmediğini bilir; tam da bu noktada o kişilerden daha bilge olmaktadır. Yani Sokrates kendi cehaletinin farkında olmak gibi insani bilgeliğe sahiptir. Yani Sokrates kendini bilmekte ve kendini tanımaktadır. ===

▲=== Sokrates, kahinin söylediği sözlerin gerçek anlamını bulmak için uyguladığı sorgulama sonunda Pythies'in ne demek istediğini anlamıştır. Onların arasında en bilge olduğu doğru bir yargıdır. Çünkü kendisi hiçbir şey bilmediğinin farkındadır. Sokrates böylece –bilmediğini bildiğini sanan- insanlarla, gerçek bilginin tek sahibi olan tanrılar arasında aracı durumundadır. Bu konum aslında Platon'un ''[[Lysis]]'' ve ''[[Symposion (Platon)|Şölen]]'' adlı eserlerinde belirttiği gibi, filozofun konumudur; zaten [[filozof]] kelimesi de Yunanca ''philei'' ve ''sophia'' kelimelerinin yan yana gelmesi ile oluşturmuştur. Bu kelime başta "bilgi ve bilgelik dostu" sonra ise "bilgiye can veren, onu sorgulayan" anlamına gelmektedir. Bunun ön koşulu da bilgisizliğin bilincinde olmaktır. ===

▲=== Sokrates’in ''kendini tanı'' ilkesinin başlıca sebebi; her kişinin yaratılıştan iyi olduğu görüşünden gelir.Sokrates'in ahlakçı akılcılığı buna denk gelmektedir. ===

▲=== Sokrates’in diyalektik uslamlama yöntemi ===

▲=== [[Kehanet]] anlatısı, genellikle Sokrates’in, bilgelikleriyle ünlenenlere yöneltip onları bunalttığı soruları akla getirir. Bu tür yaklaşımlar "çürütme" (''elenchos'') denen belli bir kalıp içerisinde sergilenirler. Bu yöntem felsefe tarihinin ilk yöntemi olması bakımından son derece önemlidir. Eski Yunanca’da "sınamadan geçirmek" ya da "çürütme" anlamına gelen ''elenchos'' yöntemi, doğruluğundan şüphe duyulmayan bir sava karşı yöneltilen çeşitli sorularla, yapılan açıklamalarla, savın kapsamının olabildiğince genişletilmesiyle, en sonunda savın kendi içine taşıdığı çelişki ve tutarsızlıkların kanıtlanmasıyla doğruluk savlarının çürütülmesinin amaçlandığı düşünsel diyalektik bir süreçten oluşmaktadır. Sokrates tarzı bu çürütme şu aşamalardan oluşur; ===

▲=== Yanıtlayan, çürütmenin amacını oluşturacak p önermesini savunur; ===

▲=== Sokrates akıl yürütmenin ürünü q ve r önermeleri üzerinde yanıtlayanla tartışmasız hemfikir olur; ===

▲=== Sokrates’i yanıtlayana q ve r önermelerinden ancak karşıt –p önermesine ulaşacağını kanıtlar ; ===

▲=== Sokrates bu noktada p’nin yanlış, karşıt p’nin doğru olduğunun gösterildiğini ileri sürer. ===

▲=== Sokrates’e göre çürütme uygulaması o denli önemlidir ki ''Savunma'' da bunun felsefeyle aynı şey olduğunu savunur. Filozofça yaşamanın insanın kendisini ve başkasını sürekli sınamak olduğunu açıklar (28e, 29c-d). Bu anlamda Sokrates’in diyalektik uslamlama yönteminin amacı insanların iyiye, güzele, erdeme yönelik sürekli bir felsefe arayışı içinde olmalarının sağlanmasıdır. Diyalektik yöntemde yanıt arayan hemen bütün sorular, "Güzel nedir?", "Bilgi nedir?", "Zaman nedir?" gibi ne?-lik bildiren bir şeyin özünü ya da doğasını bilmeye yönelik ana soru yapısından türerler. Sokrates karşılıklı konuşmalardan yola çıkarak yüzeysel bilginin, bir kavramı tanımlatmayı, tanıtlatmayı amaçlayan sorularla diyalogu istenen doğrultuda yönlendirir. Bu karşılıklı konuşmalarda konuşmacıların söylediklerinde bulunan tutarsızlıklar ve çelişkiler ortaya çıkarılarak yüzeysel bilginin, en önemlisi de doğru diye bilinen sanıların bırakılmasını sağlamış olacaktır. ===

▲=== [[Diyalektik]] yönteminin en belirgin örnekleri ''[[Kriton]]'' ile ''[[Lysis]]'' diyaloglarıdır. Sokrates’in uyguladığı biçimiyle bu yöntem bilginin bulunmaktan çok hep aranması gereken bir şey olarak görüldüğünün başlıca kanıtıdır. ===

▲=== New York Metropolitan Sanat Müzesi'nde yer alan, [[Jacques-Louis David]]'in [[Sokrates'in Ölümü]] adlı yapıtı (1787). Platon'un anlatılarına göre Sokrates, [[Baldıran]] zehiri içirilerek idam edilmiştir. ===

▲=== Sokrates öldükten sonra "Sokratik Diyaloglar" edebiyatı ortaya çıkmıştır. Diyaloglar arasında ilk sırayı Platon’un yazdığı diyaloglar alır. [[Sokrates'in Savunması]], ''[[Kriton]]'', ''Phaidon'', ''[[Symposion (Platon)|Şölen]]'' (''Symposion''), ''Theaitetos'', ''Timaeos'', ''Lakhes'', ''[[Euthyphron]]'' adlı diyaloglarında Sokrates’in portresini sergilermiş. İkinci sırada ise Ksenophon ''Apomnemoneumata'' adlı yapıtı yer alır. ===

▲=== Sokrates’ in kişiliği üzerine birbirine karşıt görüşler ortaya atılmıştır. Platon’a göre dengeli bir kişi olan Sokrates çağdaşı [[Spintharos]]’a göre sert mizaçlı nefsine hakim birisidir. Fakat Sokrates’e karşı bir saldırı da vardır: Aristophanes'in M.Ö. 423 yılında sergilediği ''Bulutlar'' adlı komedyasında Sokrates, sözcüklerle oynayan, öğretileri ile ahlakı ve devleti baltalayan gençleri babalarıyla, devletin otoritesini sorgulamaya yönelten bir [[sofist]] olarak canlandırılarak eleştirilmiştir. ===

▲=== Ayrıca Sokrates ile ilgili diyaloglarda Sokrates’in içindeki tanrısal sesten (''daimon'') bahsedilir. Bu güç ona ne gibi davranışlardan kaçınması gerektiği konusunda ilham vermektedir. ===

▲=== Sokrates’i [[Kant]], "aklın ideali", [[Hegel]], "bir insanlık kahramanı, felsefesini yazmayan ama yaşayan gerçek bir filozof" olarak tanımlar. [[Nietzsche]] ise tersine, onu, ölüm korkusu nedir bilmeyen, yaşayan biri olarak değil de salt akıl olarak ölen ve hayatın içgüdüsünden tamamıyla kopmuş bir "canavar" olarak tasvir eder. ===

▲=== Sokrates'e ait yazılı bir eser günümüze ulaşmamıştır. Bu nedenle tüm öğretimini sözel olarak yaptığı yargısına varılmaktadır. Sokrates hakkındaki bilgiler başkalarının aracılığı ile günümüze kadar gelmiştir. Bugün fiilen sahip olduğumuz eserleri yazmış olan başlıca filozof Platon’dur. Platon, Sokrates’in öğrencisidir. Sokrates’e ilişkin bilgilerin büyük çoğunluğu Platon’un yazılarından elde edilmektedir. Platon Sokrates’in anısını canlı tutmak için onu ve onun öğretilerini anlatan yazılar yazmıştır. ===

▲=== Sokrates’in ruhunu yaşatmak, Platon için, Sokrates’in yaptığı tarzda felsefe yapmak anlamına gelmektedir. Platon, Sokrates öldüğünde otuz bir yaşındadır. Sokrates öldükten sonra M.Ö. 4. yüzyılın ilk yarısında [[Atina]]’nın ünlü okulu olan ve bugünkü modern üniversitenin ilk örneği sayılabilecek [[Akademia Okulu]]’nu kurmuştur ve eserlerini orada yazmıştır. ===

▲=== Sokratesçi okullar ===

▲=== Yunan felsefesinin en büyük filozofu Sokrates’in ölümünün ardından onun anısını canlı tutmak için eserler kaleme alındığı gibi bazı okullar da kurulmuştur. Bu kuruluşların hepsi Sokrates’in düşünsel anlamda gerçek izleyicileri olma savıyla kurulmuştur. Bu okullar arasında "[[Megara okulu]]", "[[Kinikler okulu]]", "[[Kirene okulu]]", "[[Elis-Eteria okulu]]" sayılabilir. Bu okullar, Sokrates’in, gerek kişilik özelliklerinden, gerekse düşüncelerinden çok derin biçimde etkilenmişlerdir. ===

▲=== M.Ö. 4. yüzyılın başlarında Sokrates’in ilk öğrencilerinden [[Megara]]lı [[Eukleides]], Megara Okulu’nu kurmuştur. Bu okul felsefedeki yerini daha çok [[Aristoteles]] eleştirileri ve mantık alanında yaptığı katkılarla belirlemiştir. Atina'lı [[Antisthenes]] ve Sinop'lu [[Diogenes]]’in öncülüğünü ettiği bir diğer Sokratesçi kuruluş ise Kinik Okulu’dur. Bu okul bireyin erdem ile mutluluğa ulaşabilmesi için kendi kendiyle yetinip, tüm yapay gereksinimlerinden sıyrılması gerektiğini savunur. [[Aristippos]] tarafından kurulan Kirene Okulu ise Kinik Okulu ile taban tabana zıt düşünceleri savunur. Sokrates’in sürekli sözünü ettiği erdem üstüne kurulu mutluluğun, tat almada, bütün haz yaşantısında olduğu düşünülmektedir. Kirene Okulu’nun savunduğu bu temel görüş "haz" anlamına gelen Yunanca’daki "hedone" sözcüğünden türeyerek "hazcılık" ([[hedonizm]]) diye anılan felsefe öğretisinin de ilk örneğidir. Elis-Eretria Okulu ise Sokrates’in ölümünün hemen ardından öğrencisi Elisli [[Phaidon]] tarafından kurulmuştur. Sokrates’in izinden giden tüm okullar gibi bu okul da ahlak felsefesini baş köşeye yerleştirmiştir. Bu felsefe okulu aynı zamanda Sokrates’in soylu yaşamını, bu yaşamdan alınacak dersleri ve insan yaşamında felsefenin yerini vurgulamak üzere kurulmuştur. ===

▲=== Kaynakça ===

▲=== [http://mimoza.marmara.edu.tr/~avni/dersbelgeligi/felsefekolu/dusuncetarihi/2.htm Sokrates'in Antik Çağ Felsefesinde Yeri] ===