Güneş lekeleri: Revizyonlar arasındaki fark

1947 yılında, G. E. Kron, kırmızı cücelerin parlaklığındaki değişimleri göstererek [[yıldız lekeleri]]nin olduğunu önerdi. 1990’ların ortalarından beri, yıldız lekesi gözlemleri gelişen yüksek teknoloji ile çok daha fazla detaylı bir şekilde gözlemlenmeye başladı. Fotometri gösterdi ki yıldız lekeleri gelişiyor ve bozuluyor. Aynı zamanda Güneş’tekine benzer döngüler gösteriyor. Spektroskopi ile yıldız lekelerinin yapısı incelendi ve Zeeman Efekti’ne bağlı olarak spektrum çizgisindeki değişimler analiz edildi. Doppler fotoğraflaması birçok yıldızdaki lekelerin farklı dönüşlerini ve Güneş’ten farklı olarak nasıl dağıldıklarını gösterdi. Spekturum çizgilerinin analiz edilmesi lekelerin ve yıldız yüzeyinin sıcaklık aralığının ölçülmesini sağladı. Örneğin, 1999 ylında Strassmeier, görünen en fazla soğuk yıldız lekesinin bir dev olan K0 yıldızındaki XX Triangulum(HD 12545) olduğunu rapor etti. Bu lekenin sıcaklığı 3,500 K(3,230 °C), yanındaki daha ılık lekenin ise 4,800 K (4,530 °C)’dir.

 

{{multiple image

| align = left