Kendiliğinden oluşum: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmemiş revizyon][kontrol edilmemiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
GÜLAY SAYGI (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
GÜLAY SAYGI (mesaj | katkılar)
3. satır:
Eski çağlardan beri insanlar bazı omurgasızların (böcekler ve larvaları) ve omurgalıların (kurbağa ve yılan balığı gibi) yaşadıkları çevrede yani çamur, balçık, çürümekte olan organik materyal üzerinden kendiliğinden ortaya çıktığına inanmaktaydılar. Bu görüşü antik çağlarda savunmuş olan [[Aristoteles]] (M.Ö. 384-322)'e göre hayat cansız maddelerden kendiliğinden oluşmaktadır. Ona göre döllenmiş yumurta gibi bazı maddelerin parçacıkları içinde bir '''''<nowiki/>'aktif öz'''''' bulunmaktaydı. Bu aktif öz uygun şartlar oluştuğunda yeni bir canlıyı meydana getirirdi. Aktif öz, bir madde olarak değil bir iş yapma yeteneği olarak algılanmaktaydı. Örneğin bir tavuk yumurtasını organize eden aktif öz onun bir civciv olarak; bir balık yumurtasını organize eden aktif öz ise onun bir balık olarak gelişmesini sağlamaktaydı. Aristoteles ayrıca aktif özün yalnız döllenmiş yumurtalarda değil çamur ve kum gibi materyalleri oluşturan parçacıkların içerisinde de yer aldığını belirtmiştir.<ref>Küçüker, O. (2014). ''Biyoloji Tarihi. ''İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri. s.126-127</ref>
 
<ref name=undefined /> <ref></ref>== Biyogenez ve Abiyogenez ==
[[Aristoteles|Aristo]] tarafından öne sürülen '''''ABİYOGENEZ''''' hipotezinde (kendiliğinden oluşum) canlıların kendiliğinden, bazı cansız maddelerden ve canlı artıklarından meydana geldiği öne sürülmüştür. Bir süre geçerliliğini koruyan bu görüş 17. yüzyılda [[Redi]] ve daha sonra [[Pasteur]] adlı araştırıcılar tarafından yapılan deneylerle geçerliliğini yitirmiştir. Aynı araştırıcılar bir canlının, ancak kendinden önce yaşamış olan başka bir canlıdan meydana gelebileceğini göstermişler ve halen geçerli olan bu görüşe '''''BİYOGENEZ''''' adını vermişlerdir.<ref>Tekşen, F. (2006). ''Tıbbi Biyoloji ve Genetik Ders Kitabı ''(2. Baskı). Ankara: Ankara
Üniversitesi Sağlık Eğitim Fakültesi Yayınları. s.3</ref>